آیا انسان می‌تواند از
سرنوشت ابدی خود در حالی که هنوز بر زمین است اطمینان یابد؟

در صحیح مسلم گزارش شده است (۷۱/۲۸۱۶) از عایشه، همسر پیامبر، که او می‌گفت: پیامبر خدا فرمود، «سعی کنید، نزدیک شوید و بشارت بگیرید، زیرا هیچ‌کس به وسیلهٔ اعمالش وارد بهشت نخواهد شد» عرض کردند، «حتی تو نیز، ای رسول خدا؟» او گفت، «حتی من نیز نه، مگر آنکه خدا مرا به رحمتش دربرگیرد ، و بدانید محبوب‌ترین اعمال نزد خدا آن‌هایی‌اند که پیوسته انجام شوند، هرچند اندک باشند.»

و در یک نقل موثق آمده است: «ابو کوریب به ما گفت؛ او گفت: ابن یمان از مالک بن مغول، از ابو اسحاق نقل کرد که گفت: وقتی ابو میسره به بسترش می‌رفت، می‌گفت، «کاش مادرم مرا زاییده نبود»، سپس می‌گریست. گفته شد، «برای چه می‌گریی، ای ابو میسره؟» او گفت: «به ما خبر داده شده که به آن (بهشت) خواهیم آمد، اما به ما خبر داده نشده که از آن بیرون خواهیم آمد.» سپس آیه نازل شد: «پس کسانی را که پرهیزگار بودند نجات خواهیم داد، و ستمگران را در آنجا زانو زده رها خواهیم کرد.»»

و آنچه بیشتر اصالت این دو روایت را تأیید می‌کند آن است که در سورهٔ مریم آمده است:

۱۹:{۷۱} و هیچ‌یک از شما نیست مگر اینکه به آن (بهشت) خواهد آمد؛ این حکم نزد پروردگارتان اجلاً مقرّر است.{۷۲} پس کسانی را که پرهیزگار بودند نجات خواهیم داد، و ستمکاران را در آنجا زانو زده رها خواهیم کرد.

پس اگر اعمال (اعمال صالح) هیچ انسانی را به بهشت وارد نمی‌کنند — حتی برترین پیامبران و خاتم پیامبران که دربارهٔ او گفته شد، «و ما تو را جز مایهٔ رحمت برای جهانیان نفرستادیم» — پس سرنوشت مسلمان عادی چه خواهد بود؟ و چه سودی دارد دعوت مردم به اسلام اگر اسلام به آن‌ها بهشت را تضمین نکند؟ و راه حل چیست؟ رستگاری راه حل است.

وقتی خدا به موسی پیامبر شریعت داد و مقرر ساخت که هر که ده فرمان را نگه دارد و بر اساس آن زندگی کند، برای همیشه زندگی خواهد کرد و نخواهد مرد. و هنگامی که هر انسان از انجام این فرامین ناتوان شد تا این فرامین را نگاه دارد، خدا در انجیل راه پذیرفته شدن در پیشگاه خدا را در رسالهٔ رومیان و انجیل متی، فصل‌های ۵–۷ قرار داد. پس تعلیم قرآن برای به‌دست‌آوردن بهشت و زندگی ابدی چیست؟ آیا رحمت است؟ و چگونه آن را دریافت می‌کنید بدون اینکه عدالت خدا را اقناع نموده باشید؟ آیا عدالت خدا با بره‌ای که در عید قربان ذبح می‌شود تأمین می‌گردد؟ خیر، زیرا انسان گناهکاری که فرمان‌های خدا را شکسته — که در تصویر و شبیهتی از خدا آفریده شده — در نظر خدا ارزش فوق‌العاده‌ای دارد، و خدا نامحدود و بی‌نهایت بزرگ است؛ عظمت او قابل درک نیست. بنابراین بره‌ای که در عید قربان ذبح می‌شود ارزش کافی به‌عنوان فدیهٔ یک انسان را ندارد؛ بلکه نشانه‌ای است از آنچه در سورهٔ صافات آیهٔ ۳۷:۱۰۷ آمده است «و ما او را به قربانی عظیمی فدا کردیم.». و بنابراین مسلمان باید صادقانه بیاموزد و بفهمد چگونه رستگاری را به‌دست آورد، که موضوع مرکزی است که کتاب مقدس را از پیدایش تا مکاشفه پیوند می‌دهد، تا بداند چگونه گناهانش بخشیده می‌شود و در پیشگاه خدا پذیرفته می‌شود (ای شما که برای خدا بسیار عزیزید).

و سؤال اکنون این است: آیا دیگر پیامبران و مؤمنان راستین اطمینان از ورود به بهشت داشتند (الفردوس فعلاً تا پایان جهان و آمدن روز قیامت، و سپس انتقال از فردوس به آسمان که مسکن خدا با انسان‌هاست)؟ بله، و این‌ها برخی از کسانی‌اند که کتاب مقدس دربارهٔ ایشان گواهی می‌دهد:

پولس رسول:

فیلیپیان ۲:۲۱ زیرا برای من زندگی مسیح است و مرگ سود است.

دوم تیموتائوس ۴:۶–۸ زیرا که من هم‌اکنون همچون سِفینه‌ای که ریخته می‌شود هستم و زمان رفتنم فرارسیده است. من جنگ نیک را جنگیده‌ام، مسابقه را به پایان رسانده‌ام، ایمان را نگه داشته‌ام، سرانجام تاج عدالت برای من نگهداری شده است، که پروردگار، قاضی عادل، در آن روز به من عطا خواهد کرد و نه تنها به من، بلکه به همهٔ کسانی که ظهور او را دوست دارند.

یوحنا رسول: