۱۱ دقیقه

آیا خدا اجازه می‌دهد
آیین‌های پرستش بت‌پرستی وارد دین جدید او شوند؟

سرزمین کنعان (فلسطین امروز) از بدترین سرزمین‌ها در پرستش بت‌ها بود، جایی که کودکان به عنوان قربانی به بت‌ها تقدیم می‌شدند، و گروه زیادی از زنان برای انجام زنا به عنوان بخشی از پرستش اختصاص داده می‌شدند، و همچنین عمل رابطهٔ جنسی میان مردان که خدا را واداشت تا شهرهای سدوم و عموره را با آتش بسوزاند. این امر باعث شد که خدا قومی نو برانگیزد به‌عنوان الگویی از یک دولت که خدا رئیس آن است، و در آن نظام پرستش بر اساس ترتیبی باشد که او معین می‌کند، و بسیار دقیق است ، که صفات خدا را نشان می‌دهد (نوشته‌شده در حدود ۲ کتاب). بنابراین خدا قوم اسرائیل را برانگیخت و به وسیلهٔ پیامبر موسی به ایشان شریعت داد، و به ایشان پیروزی بر اقوام آن زمان را بخشید، و آن‌ها را از شرک برحذر داشت و به آن‌ها فرمان داد تا مبادا با ایشان مانند اقوام دیگر رفتار بدتری کند. اما با وجود این فرمان‌ها و هشدارها، آنان در گناه پرستش بت‌ها افتادند، و خداوند ایشان را در اختیار اقوام همسایه قرار داد که آنان را خوار و برده کردند؛ و وقتی توبه کردند، پروردگار ایشان را به حال نخستین بازگرداند، و تاریخ آن‌ها این امر را تأیید می‌کند، تا آن‌جا که سرانجام در همهٔ کشورهای عالم پراکنده شدند زیرا طبق شریعتی که خدا به آن‌ها داد زندگی نکردند ، همان‌طور که نوشته شده است:

خروج ۲۰: ۲ «من خداوند خدای شما هستم که شما را از زمین مصر، از خانهٔ بندگی بیرون آوردم.۳ نباید خدایان دیگری را در پیش من داشته باشید.۴ برای خود تصویری حجاری‌شده مپساز، و هیچ شباهتی از آن‌چه در آسمان بالا است یا در زمین پایین است یا در آب‌های زیر زمین است مپساز.۵ نباید در برابر آن‌ها سجده کنید و نه آن‌ها را عبادت نمایید ، زیرا من خداوند خدای شما هستم، خدای حسود، که گناه پدران را بر فرزندان تا نسل ۳ و ۴ از کسانی که مرا دشمن دارند باقی می‌گذارم، و به هزاران کس که مرا دوست دارند و فرمان‌هایم را نگاه می‌دارند نیکویی نشان می‌دهم.۷ نام خداوند خدای خود را بیهوده به کار مبر، زیرا خداوند کسی را که نام او را بیهوده ببرد بی‌گناه نخواهد شمرد.

تثنیه ۴: ۱۵ «پس بسیار مراقب باشید برای خودتان. زیرا شما شکلی در روزی که خداوند در حُرب از میان آتش با شما سخن می‌گفت ندیدید. ۱۶ مبادا فاسد شوید و برای خود تصویری حجاری‌شده بسازید، شکلی از هر تصویر، شباهت مرد یا زن، ۱۷ شباهت هر حیوانی که در زمین است، شباهت هر پرندهٔ بالداری که در آسمان پرواز می‌کند، ۱۸ شباهت هر جنبنده‌ای که بر زمین می‌خزد، شباهت هر ماهی‌ای که در آب‌های زیر زمین است. ۱۹ و مبادا چشمان خود را به آسمان بلند کنید و خورشید و ماه و ستارگان و تمامی سپاهیان آسمان را که خداوند خدای شما به همهٔ مردمانی که زیر همهٔ آسمان‌ها هستند اختصاص داده است بنگرید و از آن‌ها دلبری شوید و در برابرشان تعظیم کنید و آن‌ها را عبادت نمایید.»

تثنیه ۱۲: ۲۹ «چون خداوند خدای تو اقوامی را که تو می‌روی تا آن‌ها را تصرف کنی پیش روی تو قطع کند، و تو آن‌ها را تسخیر کنی و در زمین آن‌ها ساکن شوی، ۳۰ مراقب باش که به دام نیفتی که پس از آن‌که در پیشگاه تو هلاک شده‌اند از آن‌ها پیروی کنی، و دربارهٔ خدایان آن‌ها پرس‌وجو نکنی که: این اقوام چگونه خدایان خود را خدمت می‌کردند؟ من نیز چنین خواهم کرد. ۳۱ تو نباید این را برای خداوند خدای خود انجام دهی، زیرا آن‌ها برای خدایان خود هر ناپاکی را که خداوند از آن بدش می‌آید انجام داده‌اند، زیرا حتی پسران و دختران خود را در آتش برای خدایانشان سوزاندند. ۳۲ تمامی کلماتی را که من به تو فرمان می‌دهم، مواظب انجام آن‌ها باش؛ به آن چیزی اضافه مکن و از آن نکاه

تثنیه ۷: ۲۵ و تصاویر حجاری‌شدهٔ خدایانشان را با آتش بسوزان. نقره یا طلایی که بر آن‌ها است برای خود حرص مکن تا آن را برای خود نگیری، مبادا به آن دچار شوی، زیرا برای خداوند خدای تو نفرت‌آور است. ۲۶ و تو مکروهی را وارد خانه‌ات مکن، مبادا مانند آن به نابودی اختصاص یابی. تو باید از آن بیزاری جویی و آن را تنفرآمیز بشمار، زیرا به نابودی اختصاص یافته است.

تثنیه ۷: ۵ اما با آن‌ها چنین رفتار کن: افرار معابدی ایشان را خراب کن، ستون‌هایشان را بشکن، ستون‌های آشراهشان را قطع کن، و تصاویر حجاری‌شدهٔشان را با آتش بسوزان.

خروج ۲۳: ۱۲ و هر آنچه به تو گفتم، مراقب انجام آن باش، و اسامی خدایان دیگر را مَذکُر مکن، و مبادا از دهانت شنیده شود.

و در مسیحیت نیز خدا رفتن به بتکده‌ها و خوردن گوشتی که برای بت‌ها ذبح شده اگر در بازار فروخته شود و خریدار بداند که گوشت برای بت‌ها ذبح شده را نهی کرد:

اول قرنتیان ۱۰: ۱۴ پس ای عزیزان من، از بت‌پرستی بگریزید. ۱۵ من به شما که حکیم‌اید می‌گویم: خود قضاوت کنید دربارهٔ آن‌چه می‌گویم… آیا کسانی که قربانی‌ها را می‌خورند در قربانگاه سهیم نیستند؟ ۱۹ پس منظورم چیست؟ آیا بت چیزی است، یا آن‌چه برای بت عرضه می‌شود چیزی است؟ ۲۰ بلکه آن‌چه اقوام ذبح می‌کنند، به شیاطین ذبح می‌کنند، نه به خدا. من نمی‌خواهم شما با شیاطین شریک شوید… هرچه در بازار گوشت فروخته می‌شود بدون پرسش از جهت وجدانتان بخورید، ۲۶ زیرا «زمین از آنِ خداست و هرچه در آن است». ۲۷ و اگر یکی از غیرمؤمنان تو را دعوت کند و بخواهی بروی، هرچه پیش تو نهاده شود بخور بدون پرسش از جهت وجدانت. ۲۸ اما اگر یکی به تو گفت، «این به بت تقدیم شده است»، نخور، برای خاطر کسی که تو را مطلع ساخت و برای خاطر وجدان. زیرا «زمین از آنِ خداست و هرچه در آن است». ۲۹ من از «وجدان» سخن می‌گویم، نه وجدان خودت، بلکه وجدان دیگران. زیرا چرا آزادی من باید مطابق با وجدان دیگری محک زده شود؟

مکاشفه ۲۱:۸ اما دربارۀ بزدلان، کافران، ناپسندکنندگان، قاتلان، زناکاران و جادوگران، و بت‌پرستان و همه دروغ‌گویان، نصیب ایشان در دریاچه‌ای است که با آتش و گوگرد می‌سوزد و آن مرگ دوم است.

اما دربارهٔ اسلام ، پیامبر (صلوات‌الله علیه) انجام مناسک بت‌پرستانه را روا داشت؛ او خانهٔ مرکزی، کعبه در مکه را پس از آنکه ۳۶۰ بت را که در آن بود برداشت، حفظ کرد، و همهٔ مناسک بت‌پرستانهٔ خاص به واجبِ حج, یعنی سعی بین صفا و مروه، طواف خانه (هفت طواف، دقیقاً مانند دوران جاهلیت)، تراشیدن و تقصیر، وقوف در عرفات، هدی، رفاده، و بوسیدن حجرالاسود اگر ممکن باشد؛ در غیر این‌صورت به آن اشاره می‌کنند، چنانکه در جای خود توضیح داده شده است. اکثریت علما بر جواز بوسیدن حجرالاسود در طواف اتفاق نظر دارند و به گزارش نقل‌شده از عمر بن خطاب، رضی‌الله‌عنہ، استناد می‌کنند که او حجرالاسود را بوسید و سپس گفت: «می‌دانم که تو سنگی و نه زیانی می‌رسانی و نه نفعی، و اگر ندیده بودم که پیامبر—صلوات‌الله‌علیه—تو را بوسیده است، تو را نمی‌بوسیدم»، همچون آیات زیر:

سوره بقره ۲:۱۴۴ به‌راستی ما روی تو را به سوی آسمان دیدیم و قطعاً روی تو را به سوی قبله‌ای که خوشنود شوی برمی‌گردانیم. پس روی خود را به سوی مسجدالحرام برگردان، و هر کجا باشید، روهای خود را به سوی آن برگردانید. بی‌گمان کسانی که کتاب به آنان داده شده می‌دانند که این [امری] از سوی پروردگارشان حق است، و الله از آنچه انجام می‌دهند غافل نیست.

سوره بقره ۲:۱۵۸ به درستی صفا و مروه از شعائر خدا هستند. پس هر که حاجی خانه یا مناسک عمره را بجا آورد، گناهی بر او نیست که بین آن دو سعی کند. و هر که کار نیکی پیش کند، بی‌گمان خدا شاکرِ داناست. ………۱۹۶ و حج و عمره را برای خدا کامل کنید. اما اگر مانع شدید، هر آنچه از هدی را بتوانید به سهولت تهیه کنید [بیاورید]. و تا آنکه هدی به جای خود برسد، سرهای خود را بتراشید و کوتاه نکنید. و هر که از شما بیمار باشد یا عیبی در سر داشته باشد، فدیۀ روزه یا صدقه یا قربانی باید بیاورد. سپس هنگامی که در امان باشید، هر که عمره را با حج متوالی انجام دهد، هر آنچه از هدی را بتوان به سهولت تهیه کرد، [بیاورد]. و هر که نتواند، پس روزهٔ ۳ روز در حج و ۷ روز پس از بازگشت؛ اینها ۱۰ روز کامل است. این برای کسانی است که خانواده‌هایشان در مسجدالحرام حاضر نیستند. و از خدا پروا کنید و بدانید که خدا در کیفری سخت است.

و به همین ترتیب روزهٔ ماه رمضان واجب شد, که صابئان پیش از آن با اوقات و مناسکش روزه می‌گرفتند، و عید فطر؛ و می‌دانیم که صابئان از میان ادیان آسمانی نیستند و به عنوان مشرکان محسوب می‌شوند. و خدا روزه را بر یهودی‌ها جز برای یک روز، روز آمرزش، واجب نکرد؛ و مسیحیان بدون ایام ثابت رها شدند، بلکه بر اساس نیاز و توانایی فرد و ندای کلیسا در زمان بلایا، آزار و خطرات.

سوره بقره ۲:۱۸۳ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، روزه بر شما واجب شده همان‌گونه که بر کسانی پیش از شما واجب شده بود، باشد که پرهیزگار شوید. (۱۸۳) [روزه] برای تعداد محدودی از روزهاست. پس هر که از شما بیمار یا در سفر باشد—پس همان تعداد روزهای دیگر. و بر کسانی که تحمل سختی دارند، فدیه‌ای از اطعام یک فقیر است. و هر که کار خیری پیش کند—برای او بهتر است. اما روزه برای شما بهتر است اگر می‌دانستید. (۱۸۴) ماه رمضان است که در آن قرآن به‌عنوان هدایت برای مردم و دلایل روشن هدایت و فرق نازل شده است. پس هر که شاهدِ ماه باشد باید آن را روزه بدارد؛ و هر که بیمار یا در سفر باشد—پس همان تعداد روزهای دیگر. خداوند می‌خواهد برای شما آسانی را و نه سختی را، و تا شمار را کامل کنید، و تا خدا را برای آنچه شما را به آن هدایت کرده بزرگ شمارید، و شکرگزار باشید.

مرسوم است که نام پیامبر (صلوات‌الله‌علیه) محمد بن عبد الله است، که به این معناست که نام پدر او عبد الله بوده است؛ و بدین‌سان می‌دانیم که ( الله ) خدایی بوده که در جاهلیت پرستیده می‌شد و نام خدای ماه است که نشانش هلال است که مسلمانان بر مساجد و پرچم‌هایشان می‌گذارند. و هنگامی که پیامبر موسی از خدایی که در بوتهٔ سوزان بر او ظاهر شد دربارهٔ نامش پرسید، او پاسخ داد: نام من (یَهُوَه) است. آیا خدایی خواهد پذیرفت که نام جلالی او به نام یک خدای بت‌پرست تبدیل شود؟

معروف است که روز عبادت در اسلام جمعه , است، و این در جاهلیت شناخته‌شده نبود؛ بلکه آن را العُرُبه می‌خواندند، و کعب بن لواء (هفتمین جد پیامبر) قریش را نزد خود فرا می‌خواند تا با آنان سخن گوید؛ در اسلام آن را جمعه نامیدند (زیرا مردم در آن برای نماز گرد می‌آیند، نامی مشتق از گردآمدن). از آنچه گفته شد نتیجه می‌گیریم که انتخاب روز العُرُبه برای نماز ریشه‌ای در عبادات بت‌پرستانهٔ جاهلیت دارد.

از آنچه گذشت درمی‌یابیم که بسیاری از مناسک اسلامی پیوندی قوی با عبادت بت‌پرستانه دارند، و این برخلاف اصول و احکام پروردگار است و قابل تصویب نیست.

شما آزادی کامل دارید در انتخاب آنچه باور کنید، اما لطفاً مرا «کافر» نخوانید.