قرآن تصدیق می‌کند که مسیحیان
کافر نیستند، و اینکه انجیل تحریف نشده است.
پس چرا اسلام نام خدا را تغییر می‌دهد؟

سوره یونس ۱۰: ۹۴ اگر در آنچه برای تو نازل کرده‌ایم شک داری، پس از کسانی بپرس که پیش از تو کتاب را می‌خواندند ؛ حقیقت بی‌گمان از سوی پروردگارت به تو رسیده است، پس از شک‌گزاران مباش.

سوره نحل ۱۶: ۴۳ و پیش از تو جز مردانی را نفرستادیم که بر آن‌ها وحی می‌کردیم. پس از اهل ذکر بپرس اگر نمی‌دانید.

سوره مائده ۵: ۴۶ و در مسیر آنان پیروی کردیم از عیسی بن مریم، که آنچه پیش از او در تورات بود را تأیید می‌کردیم و به او انجیل دادیم که در آن هدایت و نور است، و تأییدکننده آنچه پیش از آن در تورات بود ، و به عنوان هدایت و پندی برای پرهیزگاران.

سوره قصص ۲۸: ۴۹ بگو، پس از خدا کتابی بیاور که از این دو هدایت‌کننده‌تر باشد اگر راست می‌گویید، من از آن پیروی خواهم کرد.

سوره مائده ۵: ۴۴ به راستی ما تورات را نازل کردیم، در آن هدایت و نور است، و به واسطه آن داوری می‌کردند پیامبرانی که تسلیم بودند برای کسانی که یهودی بودند، همان‌طور که حاخام‌ها و علما نیز چنین کردند، زیرا آن‌ها به کتاب خدا امانت داده شده و گواه بر آن بودند. پس از مردم نترسید، بلکه از من بترسید، و آیات مرا به بهای اندک نفروشید. و هر که به آنچه خدا نازل کرده محاکمه نکند — پس آن‌ها کافرانند.

قرآن اعلام می‌کند که تعالیم تورات و انجیل هدایت و نور هستند پس چگونه ممکن است که تحریف شده باشند؟

سوره مائده ۵: ۱۳ پس به خاطر شکستن میثاق‌شان آن‌ها را لعن کردیم و دل‌هایشان را سخت ساختیم. آن‌ها سخنان را از مواضعشان تحریف می‌کنند و بخش‌هایی از آنچه به آن‌ها یادآوری شده بود را فراموش کردند. و تو خیانت را از آن‌ها نخواهی یافت — مگر اندکی از ایشان. پس آن‌ها را ببخش و چشم‌پوشی کن؛ به راستی خداوند نیکوکاران را دوست دارد.

یهودیان می‌کوشیدند تورات را بر اساس خواسته‌های خود تاویل کنند تا مقاصدشان را به دست آورند، اما نه متن اصل، زیرا تورات پیش‌تر در سراسر جهان پراکنده شده بود، و میان نسخه‌های قدیم و معاصر تفاوتی نیست، و خداوند حافظ ذکر است (سوره الحجر ۱۵: ۹ «به راستی ما ذکر را نازل کرده‌ایم و بی‌گمان ما نگهبان آن خواهیم بود»).

آیا این آیات قرآنی برای متقاعد ساختن شما که من کافر نیستم کافی نیست؟

بر مبنای آنچه گفته شد، از شما می‌خواهم مرا کافر ننامید، زیرا من به پروردگار، خدای یگانه که شریکی ندارد، ایمان دارم، همان‌گونه که در تورات، انجیل و قرآن آمده است.

۳- آیا خدا با همه پیامبران سخن گفت؟
خداوند از آغاز آفرینش مستقیماً با همه پیامبران سخن گفته است. در آغاز تورات، در سفر پیدایش خدا با پدرِ ما آدم و مادرِ ما حوا سخن گفت (فصل‌های ۲ و ۳)، پیامبر نوح (فصل‌های ۶–۹)، و پدرِ ما ابراهیم (فصل‌های ۱۲–۲۲)، تا آن‌جا که او را خلیلِ خدا خواندند. و نیز با پیامبر موسی در سفرهای خروج، لاویان، اعداد و تثنیه سخن گفتند، تا آن‌جا که او را کلیمِ الله خواندند. بنابراین در سراسر کتب تورات و انجیل می‌یابیم که خدا به طور مستقیم با همه پیامبران سخن گفته است. پس چرا با پیامبر محمد، که گفته می‌شود بزرگ‌ترین پیامبران و خاتم رسولان است، مستقیماً سخن نگفت همان‌گونه که با دیگر پیامبران کرد، بلکه به او فرشته‌ای از لحاظ موقعیت مورد تردید فرستاد و او نیازمند همسرش خانم خدیجه (و اسلام می‌گوید زن در عقل و دین نقصان دارد) و پسرعموی او، کشیش ورقه بن نوفل (یک مسیحی مرتد)، بود تا بگویند که او جبرئیل است و دعوت اسلامی را تأیید کنند.

۴- نام حقیقی خدا چیست؟
نام حقیقی خدا برای مردم شناخته‌شده نبود به دلیل تکثر نام‌های خدایان بت‌پرست. تا آن‌گاه که پیامبر موسی در سفر خروج ۳: ۱۲ از خدا پرسید: «موسی به خدا گفت: ‹اینک من نزد بنی اسرائیل می‌روم و به آن‌ها خواهم گفت: خدای پدرانتان مرا نزد شما فرستاده است. و اگر به من بگویند: نام او چیست؟ به آنان چه بگویم؟›» ۱۴ خدا به موسی گفت: «من آنم که هستم.» و فرمود: «پس به بنی اسرائیل چنین بگو: من آنم مرا نزد شما فرستاده است.»۱۵ و خدا همچنین به موسی گفت: «پس به بنی اسرائیل چنین بگو: یَهُوَه ، خدای پدرانتان، خدای ابراهیم، خدای اسحاق، و خدای یعقوب، مرا نزد شما فرستاده است. این نام من برای همیشه است، و این یادبود من از نسلی به نسل دیگر است. اما در اسلام، نام خداوند «الله» است. و نام پدربزرگ پیامبر، عبدالمطلب، وقتی ازدواج کرد و صاحب پسری شد، او را عبدالله نام نهاد؛ این نشان می‌دهد که «الله» پیش از اسلام نیز مورد پرستش بوده است. و اگر این نام را در اینترنت جستجو کنیم، می‌بینیم که نام خدای ماهی بوده که مردم در آن زمان می‌پرستیدند، که نماد آن هلال بود ، و آن را بر فراز مسجدها و بر پرچم برخی کشورهای اسلامی می‌بینید.

خداوند قوم یهود قدیم خود را از یادآوری نام هر خدای دیگری در همه جاهایی که ساکن بودند، برحذر داشت، همان‌گونه که در سفر خروج ۲۳: ۱۳ آمده است: «همه آنچه را به تو گفتم نگاه دار؛ و نام خدایان دیگر را به زبان مَیار نیاور، و نگذار از دهانت شنیده شود.»

آیا شایسته است که خدای حقیقی بپذیرد نام جلالی‌اش به نام یک خدای بت‌پرست تغییر یابد، با هلال به عنوان نشانه‌اش؟

لطفاً مرا کافر (کافر) نام ننهید.