Samanburður á lögum hjónabandsins
milli Tórunnar, guðspjallanna og Kóransins

Hvað varðar Íslam finnur maður að lög einnar eiginkonu eru ekki endilega eins og í:

Súra An‑Nisa {3} Og ef þið hræðist að þið munið ekki geta tekið ykkur rétt af með fátæklinga og ekkjum, þá takið hvað sem ykkur þóknast af konum tvær, þrjár eða fjórar; en ef þið óttist að þið munuð ekki vera réttlátir, þá [takið] eina eða þær sem hendur ykkar hafa…..

Súra Al‑Ahzab {50} O spámaður, vissulega höfum Við leyft þér yðar eiginkonur sem þér hafið gefið sínum rétt og þær sem hendur ykkar hafa eignast af því sem Allah hefur gefið yður, og dætur frændmanna föður yðar og dætur frænku föður yðar og dætur föður móður yðar…..

Og við spyrjum, hvers vegna þessi breyting? Og hvers vegna munurinn í grundvallaratriðum?

Frá upphafi ákvað Drottinn Guð að eiginkonan væri hjálpari fyrir manninn, ekki fyrir hans nauðsyn: Svo hvers vegna kvæntist spámaðurinn barninu Aísju þegar hún var þrjú ára og hann fimmtugur ára, og fullgerð hjónabandið með henni þegar hún var níu ára, á meðan hún þurfti einhvern til að styðja sig? Hún ætti að vera jafningur, það er, hæf fyrir hann og fær til að hafa samskipti við hann svo þau geti lokið lífsferðinni í guðhræðslu. Einnig er tíunda boðorðið í Tórunni "Þú skalt ekki þrá hús náunga þíns. Þú skalt ekki þrá eiginkonu náunga þíns né þjón hans né ambátt hans né uxann hans né asnann hans né neitt sem tilheyrir náunga þínum. En spámaðurinn girntist Zajnab bint Jahsh, eiginkonu ættleidda sonar síns Zayd, þegar hann heimsótti þá og sá Zajnab í áhyggjum, og hann kvæntist henni eftir að hún var skilin og afnam ættleiðingu. Hvers vegna voru þessar meginreglur ólíkar í íslam, þar sem alvarlegustu atriðin sem ekki samrýmast yfirleitt þeim hjónabandsreglum sem Guð hefur ákveðið eru eftirfarandi.

5. Mósebók 24: 1-4 „Ef maður tekur konu og gerir hana að konu sinni, og ef henni finnist hann ekki hafa náð í augum hennar því hann fann hjá henni einhvern ósið, og hann skrifar henni skilnaðarvottorð, leggur það í hönd hennar og sendir hana úr húsi sínu, 2 og eftir að hún fer úr húsi hans fer hún og verður eiginkona annars manns, 3 og ef sá síðari maður ekki elskar hana lengur og skrifar henni skilnaðarvottorð og leggur það í hönd hennar, eða ef hann deyr; 4 þá má fyrri maður hennar, sem sendi hana burt, ekki taka hana aftur til að vera kona hans eftir að hún hefur orðið óhrein. Því það er viðbjóður fyrir Drottinn. Þú skalt ekki færa synd á landið sem Drottinn, Guð þinn, gefur þér í arf.“

Súrat al-Baqarah: 229 Skilnaður er tvisvar; síðan annað hvort að halda henni á viðeigandi hátt eða leysa hana laus með góða meðferð. Og það er ykkur ekki leyfilegt að taka neitt af því sem þið hafið gefið þeim, nema báðir óttist að þeir muni ekki geta haldið sig innan marka Allah; en ef þið óttist að þeir muni ekki halda sig innan marka Allah, þá er ekki synd á hvorugu þeirra fyrir það með því sem hún innleysir sig. Þetta eru mörk Allah, svo gangið ekki fram þau; og hver sem fer fram úr mörkum Allah — þeir eru ranglátir. {230} Og ef hann skilur hana [fyrir þriðja sinn], þá er hún honum ekki leyfileg aftur fyrr en hún gifti sig öðrum manni og ef hann skilur hana, þá er ekki synd á þeim að snúa aftur hvor til annars ef þeir telja að þeir geti haldið sig innan marka Allah. Þetta eru mörk Allah; Hann skýrir þau fyrir þeim sem vita.

Framkvæmd refsingar fyrir hórdóm

Kóraninn kveður á um að steina hórdómsmenn, en við finnum að spámaðurinn, friður og blessun Guðs sé yfir honum, framfylgdi þessari reglu í tveimur tilfellum þar sem þeir iðruðust fyrir Guði og báðu um hreinsun, og í tveimur tilfellum steinaði hann þá ekki og lét þá áfram syndga, og í fimmta tilvikinu kvað hann upp steiningu vegna þess að hórdómur var sannaður, samkvæmt Móse­lögum eins og hér segir:

Það er staðfest í Sahih Muslim og öðrum frá frásögn Ubadah ibn As-Samit, Guð sé honum ánægður, að Ma'iz ibn Malik al-Aslami kom til Sendiboða Guðs og sagði: „Ó Sendiboði Guðs, hreinsaðu mig.“ Spámaðurinn sagði: „Vei þér, farðu aftur og leitaðu fyrirgefningar Guðs og iðraðu þig.“ Hann fór burt og kom fljótlega aftur og sagði: „Ó Sendiboði Guðs, hreinsaðu mig.“ Spámaðurinn, friður sé yfir honum, sagði hið sama þar til fjórða sinn. Hann sagði við hann: „Af hverju á ég að hreinsa þig?“ Hann svaraði: „Fyrir hórdóm.“ Spámaðurinn spurði: „Er hann vitsvanaður?“ Honum var sagt að hann væri ekki vitsvanaður. Hann sagði: „Hefur hann drukkið vín?“ Maður stóð upp, lykti andrúmslofts hans og fann engin merki um vínlykt. Spámaðurinn sagði: „Hefðir þú stundað hórdóm?“ Hann sagði: Já. Þá lét hann skipa að hann skyldi vera steinaður

Ghamidiyyah konan kom og sagði: „Ó spámaður Guðs, ég hef framið hórdóm og vil að þú hreinsir mig.“ Hann sagði við hana: „Farðu aftur.“ Daginn eftir kom hún aftur og játaði hórdóm og sagði að hún væri þunguð. Spámaðurinn sagði við hana: „Farðu aftur þar til þú fæðir.“ Þegar hún fæddi kom hún með drenginn vafin í klæði og sagði: „Ó spámaður Guðs, ég hef fætt.“ Hann sagði: „Farðu og gefðu honum brjóst og slítið hann síðan af.“ Þegar hún sló hann af kom hún með drenginn og sagði: „Ó spámaður Guðs, ég hef slitið hann af.“ Þá skipaði spámaðurinn fólkinu að steina hana

Gyðingar komu til Sendiboða Guðs og sögðu frá því að maður úr þeirra hópi og kona hefðu framið hórdóm. Sendiboðinn spurði þá: „Hvað finnið þið í Tórunni varðandi steiningu?“ Þeir svöruðu: „Við opinberum þá og gijum þá.“ Abdullah ibn Salam sagði: „Þið hafið logið; þar er steining.“ Þeir færðu Tóruna og lögðu hana fram, og einn þeirra lagði hönd sína yfir versið um steiningu og las það er á undan og eftir. Abdullah ibn Salam sagði: „Lyftu hönd þinni,“ og hann lyfti hönd sinni, og þar var versið um steiningu. Þeir sögðu: „Þú hefur sagt satt, Ó Muhammad; þar er vers um steiningu.“ Svo skipaði Sendiboðinn Guðs — friður og blessun Guðs sé yfir honum — að bæði skyldu vera steinjuð

Frásögn eftir Abu Dawud (2049) og An‑Nasa'i (3229) frá Ibn Abbas sem sagði: Maður kom til Sendiboða Guðs og sagði: „Ég á konu sem er mér einna kærust og hún lætur ekki hönd annarra manna frá sér. “ Hann sagði: „Skildu við hana.“ Hann sagði: „Ég get ekki borið það að yfirgefa hana.“ Hann sagði: Njóttu hennar >>>

Þetta þýðir að konan sem lætur ekki hönd þess sem snertir hana frá sér samþykkir kynmök við hann.

112907: Bönn fyrir þann sem hefur verið frá konu sinni lengi að koma til hennar óvænt: Ibn Abi Jamrah sagði að það innihaldi bönn gegn ferðamanni að koma til fjölskyldu sinnar óvænt án þess að tilkynna komu sína fyrirfram, og ástæðan fyrir því byggir á því sem kemur fram í hadith. Hann sagði: Sumar röksemdir andmæla þessu og fundu mann með eiginkonu sinni og var refsað fyrir þá mótsögn.

Evangelíið greinir frá tveimur atvikum þar sem hórdómur var játaður og hvernig Kristur sýndi þeim samúð og miskunn og gaf þeim tækifæri til iðrunar:

Lúkás 7: 36-50. Einn farísea spurði hann að borða með sér, svo hann fór inn í hús faríseans og lagðist til borðs. Sjá, kona í borginni sem var syndari, þegar hún frétti að hann lá hjá faríseanum, kom með ábyrgð af ilmvötnum. Hún stóð við fætur hans grátandi og byrjaði að votta fætur hans með tárum sínum og þurrka þau með hári sínu, og kyssti fætur hans og smyrkti þau með ilmvatninu. Þegar faríseinn sem hafði boðið honum sá þetta sagði hann við sjálfan sig: „Ef þessi maður væri spámaður myndi hann vita hver þessi kona er sem snertir hann og hvað hún er; hún er syndari.“ Jesús svaraði og sagði við hann: „Simon, ég á eitthvað að segja við þig.“ Hann sagði: „Segðu það, kennari.“ „Lána­maður átti tvo skuldara; annar átti fimm hundruð denaríur og hinn fimmtíu. Þegar þeir gátu ekki greitt fyrirgaf hann þeim báðum. Hvor þeirra mun elska hann meir?“ Simon svaraði: „Ég tel þann sem hann fyrirgaf stærri skuld.“ Hann sagði við hann: „Þú hefur dæmt rétt.“ Síðan sneri hann sér að konunni og sagði við Simon: „Sjáðu þessa konu? Ég kom í húsið þitt, þú gafst mér ekki vatn fyrir fæturna, en hún hefur þvegið fæturna mín með tárum sínum og þurrkað þau með hári sínu. Þú gafst mér ekki koss, en frá því ég kom hefur hún ekki hætt að kyssa fæturna mín. Þú smyrktir ekki höfuð mitt með olíu, en hún hefur smyrt fæturna mín með ilmvatni. Því segi ég þér: mörg hennar syndir hafa verið fyrirgefnar, því hún elskaði mikið; en sá sem fyrirgert er lítið elskar lítið.“ Síðan sagði hann við hana: „Syndir þínar eru fyrirgefnar.“ Þeir sem lágu með honum urðu til að segja sín á milli: „Hver er þessi sem jafnvel fyrirgefur syndir?“ Hann sagði við konuna: „Trú þín hefur frelsað þig; farðu í friði.“

Jóhannes 8: 3 Skrivarar og farísear komu til hans með konu gripna við hórdóm, og þegar þeir höfðu látið hana standa í miðjunni sögðu þeir við hann: „Kennari, þessi kona var gripin í hórdómi. Nú í lögmáli Móse skipaði hann oss að slíkar konur skyldu vera steinjar. Hvað segir þú þá?“ Þeir sögðu þetta til að freista hans, til að geta fundið ásökun á hann. Jesús beygði sig niður og skrifaði með fingri sínum á jörðina. Þegar þeir héldu áfram að spyrja hann reis hann upp og sagði við þá: „Sá meðal ykkar sem er syndlaus, hann skuli vera fyrstur til að kasta steini að henni!“ Síðan beygði hann sig aftur niður og skrifaði á jörðina. Og þegar þeir heyrðu það fóru þeir burt einn af öðrum, byrjað með öldungunum, og Jesús stóð einn með konunni í miðjunni. Jesús stóð upp og sagði við hana: „Kona, hvar eru þeir, ásakendur þínir? Hefur enginn fordæmt þig?“ Hún svaraði: „Enginn, Drottinn.“ Og Jesús sagði við hana: „Ég fordæmi þig heldur ekki. Farðu og syndaðu ekki framar.“

Vinsamlegast kallaðu mig ekki KAFER (trúleysingi) .