KORAN POTWIERDZA
CHRZEŚCIJANIE NIE SĄ NIEWIERNYMI
EWANGELIA NIE ZOSTAŁA ZNIEKSZTAŁCONA
DLACZEGO ISLAM ZMIENIŁ IMIĘ BOGA?

1. Koran potwierdza, że chrześcijanie nie są niewiernymi

Surah Al‑Ma’idah 2:62:
„Zaprawdę, ci, którzy uwierzyli, a także Żydzi, chrześcijanie i Sabejczycy – ktokolwiek wierzy w Allaha i Dzień Ostateczny oraz czyni dobro – otrzyma nagrodę u swego Pana, i nie dosięgnie ich strach ani smutek.”

Surah Aal‑Imran 3:113‑114:
„Nie są oni wszyscy jednakowi; wśród Ludzi Księgi jest społeczność stojąca [przy prawdzie], która odczytuje znaki Allaha nocami i oddaje pokłon. Wierzą w Allaha i Dzień Ostateczny, nakazują dobro, zakazują zło i śpieszą do dobrych czynów. Oni są spośród prawych.”

Bóg oznajmia, że pobożni chrześcijanie są prawymi wierzącymi, otrzymają nagrodę i nie będą się smucić (to znaczy nie spotka ich kara wieczna, lecz wejdą do Raju).

Surah Al‑Ankabut 29:46:
„I nie spierajcie się z Ludźmi Księgi inaczej niż w najlepszy sposób, z wyjątkiem tych spośród nich, którzy czynią niesprawiedliwość, i mówcie: ‘Wierzymy w to, co zostało objawione nam i co zostało objawione wam. Nasz Bóg i wasz Bóg jest jeden; a my Jemu się poddajemy.’”

Koran stwierdza, że chrześcijanie wierzą w tego samego Jedynego Boga i nie są niewiernymi. Mówi też, że powinni wierzyć w Księgę, a Bóg nie nakazałby muzułmanom wierzyć w księgę skażoną.

Surah Aal‑Imran 3:55:
„[Jezusie], zaprawdę, Ja zabiorę cię i podniosę do Siebie oraz oczyścię cię z tych, którzy nie wierzą, i uczynię tych, którzy za tobą pójdą, wyższymi od niewierzących aż do Dnia Zmartwychwstania. Potem do Mnie powrócicie, a Ja rozstrzygnę między wami to, w czym się różniliście.”

Bóg podkreśla, że naśladowcy Chrystusa zostaną wywyższeni nad niewierzących, co oznacza, że nie są niewiernymi.

Surah Al‑Ma’idah 5:82:
„Z pewnością znajdziesz najsurowszych wrogością wobec wierzących – Żydów i tych, którzy przypisują Allahowi współtowarzyszy; a znajdziesz najbliższych im w życzliwości tych, którzy mówią: ‘Jesteśmy chrześcijanami.’ To dlatego, że wśród nich są kapłani i mnisi oraz dlatego, że nie są wyniośli.”

Koran wyróżnia tu cztery kategorie: wierzących (muzułmanów), Żydów, politeistów i chrześcijan. Chrześcijanie zatem nie są politeistami i nie okazują wrogości muzułmanom.

Surah Yunus 10:64:
„Dla nich są dobre wieści w życiu doczesnym i w życiu przyszłym. Nie ma zmiany w słowach Allaha. To jest wielki sukces.”

W Torze, Księga Liczb 23:19:
„Bóg nie jest człowiekiem, by kłamał, ni synem człowieczym, by się rozmyślił; czyż On mówi, a nie czyni, lub obiecuje, a nie spełnia?”

A w Psalmach 89:34:
„Nie złamię mojego przymierza ani nie zmienię słowa, które wyszło z moich ust.”

Bóg jest Wszechwiedzący i Mądry, nie podlega zmianie ani cieniowi odmiany. Nie zmienia się, więc niemożliwe jest, aby zmienił swoje słowa. Skoro słów królów się nie podważa, o ileż bardziej słów Boga.

2. Koran potwierdza, że Ewangelia nie została zniekształcona słownie

Surah Al‑Ma’idah 5:68:
„Powiedz: ‘O Ludzie Księgi, nie stoicie na niczym, dopóki nie będziecie przestrzegać Tory i Ewangelii i tego, co zostało wam objawione od waszego Pana.’ A wielu z nich zwiększy się w buncie i niewierze z powodu tego, co zostało ci objawione od twego Pana. Nie smuć się więc z powodu ludzi niewierzących.”

Surah An‑Nisa 4:136:
„O wy, którzy wierzycie, wierzcie w Allaha i Jego Posłańca oraz w Księgę, którą zsyła na swojego Posłańca, i w Pismo, które zesłał wcześniej. A kto nie wierzy w Allaha, Jego aniołów, Jego księgi, Jego posłańców i Dzień Ostatni, ten zbłądził bardzo daleko.”

Surah Yunus 10:94:
„A jeśli masz wątpliwości, [Muhammacie], co do tego, co ci objawiliśmy, zapytaj tych, którzy czytali Księgę przed tobą. Zaprawdę, prawda przyszła do ciebie od twego Pana, więc nie bądź wśród wątpiących.”

Surah An‑Nahl 16:43:
„Nie wysłaliśmy przed tobą nikogo innego jak tylko mężczyzn, którym dawaliśmy objawienie. Zapytaj więc ludzi przypomnienia, jeżeli nie wiecie.”

Z powyższych wersetów wynika jasno, że Prorok wzywa chrześcijan do przestrzegania nauk Tory i Ewangelii oraz do wiary w nie, a muzułmanów zachęca, by się do nich odwoływali w celu potwierdzenia swojej wiary. Dlatego niemożliwe, by zostały one zniekształcone.

Surah Al‑Ma’idah 5:46:
„I posłaliśmy, idąc ich śladem, Jezusa, syna Maryi, potwierdzającego to, co było przed nim w Torze; i daliśmy mu Ewangelię, w której było światło i wskazówka oraz potwierdzenie tego, co było przed nią w Torze, jako przewodnictwo i napomnienie dla bogobojnych.”

Surah Al‑Qasas 28:49:
„Powiedz: ‘Przynieście więc Pismo od Allaha, bardziej prowadzące niż te dwa, abym podążał za nim, jeśli mówicie prawdę.’”

Surah Al‑Ma’idah 5:44:
„Zaprawdę, zesłaliśmy Torę, w której było światło i wskazówka. Na jej podstawie prorocy, którzy się poddali [Allahowi], sądzili Żydów, podobnie rabbini i uczeni, według tego, co im powierzono z Księgi Allaha, i byli tego świadkami. Nie bójcie się więc ludzi, lecz bójcie się Mnie, i nie wymieniajcie Moich znaków za niską cenę. A kto nie sądzi według tego, co Allah objawił – ci są niewiernymi.”

Koran potwierdza, że nauki Tory i Ewangelii są światłem i wskazówką, więc jak mogłyby być zniekształcone?

Surah Al‑Ma’idah 5:13:
„Za to, że złamali przymierze, przeklęliśmy ich i uczyniliśmy ich serca twardymi. Przekręcają słowa z ich właściwych miejsc i zapomnieli część tego, czym byli napomniani. Stale też obserwujesz wśród nich zdradę, z wyjątkiem nielicznych. Przebacz im więc i odpuść. Zaprawdę, Allah miłuje dobroczyńców.”

Żydzi starali się interpretować Torę według własnych pragnień, aby zrealizować swoje cele, ale nie zmieniali oryginalnego tekstu, gdyż Tora rozprzestrzeniła się na całym świecie i nie ma różnicy między starożytnymi a obecnymi egzemplarzami. Bóg jest Strażnikiem Przypomnienia (Surah Al‑Hijr 15:9: „Zaprawdę, to My zesłaliśmy Przypomnienie, i zaprawdę, My będziemy jego strażnikami.”).

Czy te wersety Koranu nie wystarczą, aby przekonać cię, że nie jestem niewiernym i wierzę w Jedynego Boga, Pana, który nie ma współtowarzysza?

3. Czy Bóg przemawiał do wszystkich proroków?

Bóg przemawiał bezpośrednio do wszystkich proroków od początku stworzenia. Na początku Tory, w Księdze Rodzaju, Bóg mówił do naszego ojca Adama i naszej matki Ewy (rozdziały 2 i 3), do proroka Noego (rozdziały 6‑9) oraz do naszego ojca Abrahama (rozdziały 12‑20), aż został nazwany przyjacielem Boga. Rozmawiał też z prorokiem Mojżeszem w księgach Wyjścia, Kapłańskiej, Liczb i Powtórzonego Prawa, aż nazwano go tym, z którym Bóg rozmawia. W całej Torze i Ewangelii znajdujemy, że Bóg przemawiał bezpośrednio do wszystkich proroków. Dlaczego więc nie przemówił bezpośrednio do proroka Mahometa, o którym mówi się, że jest największym z proroków i pieczęcią posłańców, tak jak do innych proroków? Zamiast tego posłał mu niepewnego anioła, a potrzebne były potwierdzenia jego żony, pani Chadidży (a islam twierdzi, że kobiety są niepełnowartościowe w rozumie i religii) oraz jej kuzyna, kapłana Waraki ibn Nawfala (heretyckiego chrześcijanina), aby uznać, że to anioł Gabriel i potwierdzić islamskie powołanie.

4. Jakie jest prawdziwe imię Boga?

Prawdziwe imię Boga nie było znane wśród ludzi z powodu mnogości nazw pogańskich bóstw.

Aż prorok Mojżesz zapytał Boga w Księdze Wyjścia 3:13‑15:
 

„Mojżesz rzekł do Boga: ‘Oto, gdy przyjdę do synów Izraela i powiem im: ‘Bóg waszych ojców posłał mnie do was’, a oni mnie zapytają: ‘Jakie jest Jego imię?’, cóż im powiem?’ Bóg odpowiedział Mojżeszowi: ‘JESTEM, KTÓRY JESTEM’. I rzekł: ‘Tak powiesz synom Izraela: ‘JESTEM posłał mnie do was’. Ponadto Bóg powiedział do Mojżesza: ‘Tak powiesz synom Izraela: ‘PAN [JHWH], Bóg waszych ojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba, posłał mnie do was. To jest moje imię na wieki i to jest moje wspomnienie na pokolenia.’”

W islamie imię Pana Boga to „Allah”. Dziadek Proroka nosił imię Abd al‑Muttalib, który, gdy mu się urodził syn, nazwał go Abdullah. Wskazuje to, że „Allah” był bogiem czczonym przed islamem. Jeśli poszukamy tego imienia w internecie, znajdziemy, że było to imię boga księżyca czczonego wówczas przez ludzi, a jego symbolem był półksiężyc, który widnieje na kopułach meczetów i na flagach niektórych krajów islamskich.

Pan Bóg przestrzegał swój starożytny lud żydowski, aby nie wspominał imienia żadnego innego boga we wszystkich miejscach, gdzie mieszkali, jak w Księdze Wyjścia 23:13: 

„We wszystkim, co wam powiedziałem, bądźcie uważni: nie wspominajcie imion innych bogów; niech nie będą słyszane z waszych ust.”

Czy wypada, aby prawdziwy Pan Bóg zgodził się na zmianę swego chwalebnego imienia na imię pogańskiego boga, którego symbolem jest półksiężyc?