CZY BÓG
POZWALA
SWOIM WIERNYM
MIEĆ DO CZYNIENIA
Z DIABŁAMI?

Bożym celem w ustanowieniu narodu Izraela było ukazanie wzoru narodu czczącego Go, obalenie i unieważnienie pogańskich bogów oraz uwielbienie siebie samego. Jednak porzucili prawdziwego Boga, Pana, i oddawali cześć bożkom. Dlatego uderzył ich i rozproszył po całym świecie, uprzednio ostrzegając ich w Torze w następujący sposób:

Kpł 19,31: „Nie zwracajcie się do wróżbitów ani nie szukajcie spirytystów, abyście się przez nich nie kalali. Ja jestem Pan, wasz Bóg.”

 

Pwt 18,9‑13:1: „Gdy wejdziesz do ziemi, którą daje ci Pan, twój Bóg, nie ucz się naśladować obrzydliwych zwyczajów tych narodów. Niech nie znajdzie się u ciebie nikt, kto by spalał w ogniu swego syna lub córkę, kto uprawia wróżbiarstwo albo czary², odczytuje znaki, zajmuje się czarnoksięstwem czy rzuca uroki, ani medium czy spirytysta lub ten, kto zwraca się do zmarłych. Każdy, kto czyni te rzeczy, budzi odrazę Pana; bo z powodu³ tych obrzydliwości Pan, twój Bóg, wypędzi te narody sprzed ciebie. Ty bądź bez skazy przed Panem, twoim Bogiem. Narody, które wypędzisz, słuchają czarowników i wróżbitów. Lecz tobie Pan, twój Bóg,⁴ nie pozwolił tak czynić.”

Król Saul złamał prawo, dlatego Bóg osądził go i zakończył jego panowanie, jak napisano:

1 Krn 10,13‑14: „Saul zginął, ponieważ był niewierny Panu; nie przestrzegał słowa Pana, a nawet radził się medium⁵ i nie pytał Pana. Toteż Pan odebrał mu życie i oddał królestwo Dawidowi, synowi Jessego.”⁶

W Ewangelii Bóg objawia cechy, działania i koniec szatana w następujący sposób:

J 14,30: „Nie będę już z wami wiele mówił, bo nadchodzi władca tego świata. Nie ma on nade Mną żadnej władzy.”

1 Tes 3,5: „Dlatego, nie mogąc już tego znieść, posłałem, aby dowiedzieć się o waszej wierze, gdyż obawiałem się, że kusiciel mógł was skusić i nasza praca okazałaby się daremna.”

1 P 5,8: „Bądźcie trzeźwi i czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, krąży jak ryczący lew, szukając, kogo by pożreć.”

J 8,44: „Wy jesteście z ojca diabła i chcecie spełniać pragnienia waszego ojca. On od początku był zabójcą i nie wytrwał w prawdzie, bo nie ma w nim prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.”

Ap 12,9:7: „I zrzucony został ogromny smok – wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat. Zrzucony został na ziemię, a z nim jego aniołowie.”

Ap 20,10: „A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie znajduje się bestia i fałszywy prorok. Będą dręczeni dniem i nocą na wieki wieków.”

2 Kor 11,14‑15: „I nic dziwnego, sam bowiem szatan przybiera postać anioła światłości. Nic więc nadzwyczajnego, jeśli i jego słudzy⁸ udają sługi sprawiedliwości. Ich koniec będzie taki, na jaki zasługują ich czyny.”

Chrystus miał władzę nad demonami, by je wypędzać z ludzi, i dał swoim wierzącym władzę, aby je wypędzali i stawiali im opór, jak czytamy:

Mk 1,23‑27: „Właśnie wtedy w ich synagodze był człowiek opętany przez ducha nieczystego, który zawołał: «Czego chcesz od nas, Jezusie Nazareńczyku? Przyszedłeś nas zniszczyć? Wiem, kim jesteś – Święty Boży!» Jezus zgromił go surowo: «Milcz i wyjdź z niego!» Wtedy duch nieczysty szarpnął nim gwałtownie i wyszedł z krzykiem.⁹ Wszyscy byli tak zdumieni, że pytali jeden drugiego: «Co to jest? Nowa nauka – i z mocą! Rozkazuje nawet duchom nieczystym, a one Mu są posłuszne.»”

Łk 9,1‑2: „Zwołał Dwunastu i dał im moc oraz władzę nad wszystkimi demonami i zdolność leczenia chorób, a potem wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych.”

Łk 10,1.17‑20: „Potem Pan wyznaczył jeszcze siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam miał przyjść... Siedemdziesięciu dwóch wróciło z radością, mówiąc: «Panie, nawet demony są nam podległe w Twoje imię». On odpowiedział: «Widziałem szatana spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę, abyście deptali po wężach i skorpionach oraz po całej potędze wroga, i nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy są wam poddane, ale cieszcie się, że wasze imiona są zapisane w niebie.»¹¹”

Ef 6,11‑12: „Przywdziejcie pełną zbroję Bożą, abyście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła. Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw zwierzchnościom, przeciw władzom, przeciw rządcom ciemności tego świata, przeciw duchowym siłom zła na wyżynach niebieskich.”

Jeśli chodzi o islam, to znajdujemy całą surę w Koranie, Surę Al‑Dżinn (72). Ponadto Prorok Mahomet (pokój z nim) miał relację z dżinnami, został zaczarowany przez Żyda i praktykował rukję (egzorcyzm/uzdrawianie poprzez modlitwę), jak poniżej:

„Opowiedział nam Muhammad ibn al‑Muthanna, przekazał Abd al‑Aʿla od Dawuda, od Amra, który powiedział: Zapytałem Alkamę: ‘Czy Ibn Masʿud był z Posłańcem Allaha (pokój z nim) w noc Dżinnów?’ Al‑Kama odpowiedział: ‘Zapytałem Ibn Masʿuda: „Czy któryś z was był z Posłańcem Allaha (pokój z nim) w noc Dżinnów?” Odrzekł: „Nie, ale pewnej nocy byliśmy z Posłańcem Allaha i zniknął nam. Szukaliśmy go w dolinach i wąwozach, mówiąc: ‘Porwano go lub zabito.’ Spędziliśmy najgorszą noc, jaką kiedykolwiek przeżył jakiś lud. O świcie pojawił się od strony Hiry. Powiedzieliśmy: ‘O Posłańcu Allaha, zniknąłeś nam, szukaliśmy Cię, lecz Cię nie znaleźliśmy, i przeżyliśmy najgorszą noc.’ Rzekł: ‘Przyszedł do mnie wołający spośród Dżinnów, więc poszedłem z nim i recytowałem im Koran.’” Ibn Masʿud dodał: „Potem zaprowadził nas i pokazał nam ich ślady oraz miejsca po ich ogniskach. Prosili go o jedzenie, a on powiedział: ‘Macie każdy kość, nad którą wspomniano imię Allaha; spadnie w wasze ręce z większą ilością mięsa, niż mogłaby mieć, a każda kępa odchodów jest paszą dla waszych zwierząt.’ Posłaniec Allaha (pokój z nim) powiedział: ‘Nie używajcie ich do oczyszczania, bo są pokarmem waszych braci.’”

I w autentycznym hadisie:

Przekazał ʿUrwa ibn az‑Zubajr od Aiszy, żony Proroka (pokój z nim), że powiedziała:

„Powiedziała: ‘Ogarnęła mnie zazdrość o niego.’ Gdy wrócił i zobaczył, co robię, zapytał: ‘Co ci jest, Aiszo, czy jesteś zazdrosna?’ Odrzekłam: ‘A dlaczego ktoś taki jak ja nie miałby być zazdrosny o kogoś takiego jak ty?’ Posłaniec Allaha (pokój z nim) powiedział: ‘Czy twój diabeł opanował cię?’ Powiedziałam: ‘O Posłańcu Allaha, czy i ja mam diabła ze sobą?’ Rzekł: ‘Tak.’ Zapytałam: ‘A każdy człowiek ma?’ Odrzekł: ‘Tak.’ Zapytałam: ‘A ty, o Posłańcze Allaha?’ Odrzekł: ‘Tak, lecz mój Pan wspomógł mnie przeciw niemu, aż się poddał, więc nakazuje mi jedynie dobro.’”

[Przekazali Ahmad 6/115 i Muslim 2815]

Czy istnieje muzułmański diabeł, który pości, modli się i odbywa hadżdż? I czy diabeł nakazuje Prorokowi czynić dobro? Czy są diabły wierzące?

Czarowanie Proroka

Aisza (niech Allah będzie z niej zadowolony) opowiedziała:

„Prorok (pokój z nim) został zaczarowany do tego stopnia, że wyobrażał sobie, iż coś robi, chociaż tego nie czynił. Pewnego dnia długo się modlił, po czym powiedział: ‘Czy zauważyliście, że Allah poinformował mnie o moim uzdrowieniu? Przyszli do mnie dwaj mężczyźni; jeden usiadł przy mojej głowie, a drugi przy stopach. Jeden zapytał drugiego: «Co dolega temu człowiekowi?» Odrzekł: «Jest zaczarowany». Zapytał: «Kto go zaczarował?» Odrzekł: «Labid ibn al‑Aʿsam». Zapytał: «Czym?» Odrzekł: «Grzebieniem, włosami i pochwią męskiej palmy daktylowej». Zapytał: «Gdzie to jest?» Odrzekł: «W studni Dharwan». Prorok (pokój z nim) poszedł tam, a potem wrócił i powiedział do Aiszy: ‘Jej palmy daktylowe są jak głowy diabłów.’ Zapytałam: ‘Czy wydobyłeś to?’ Odrzekł: ‘Nie, mnie Allah uzdrowił, a obawiałem się, że to wywoła wśród ludzi zło.’ Potem studnia została zasypana.”

[Przekazali al‑Buchari 3268 i Muslim 2189]

(Matboob): zaczarowany. (Musht): grzebień. (Muszaqa) lub (Muszatah): włosy. Jak ten hadis pogodzić z tym, co znajduje się w Surze An‑Nahl {99}: „Zaprawdę, nie ma on władzy nad tymi, którzy wierzą i ufają swojemu Panu”, {100}: „Jego władza jest jedynie nad tymi, którzy biorą go za opiekuna i którzy przypisują innych Allahowi”? I z Surą Al‑Isra {65}: „Zaprawdę, nad Moimi sługami – nie masz nad nimi władzy. A twój Pan wystarczy jako Zastępca.”

Rukja Proroka

Prorok praktykował rukję, jak przekazała jego żona Aisza: „Ilekroć Prorok (pokój z nim) skarżył się na coś, Gabriel (pokój z nim) wykonywał nad nim rukję, mówiąc: ‘W imię Allaha dokonuję nad tobą rukji przed każdą chorobą, uzdrawiam cię od zła zazdrosnego, gdy zazdrości, i od zła oka, które rzuca urok.’” Prorok czynił to wobec każdego, kto cierpiał ból.

Jeśli poszukasz w internecie informacji o rukji wśród muzułmanów i jej praktykowaniu, znajdziesz wielu ludzi, którzy ją wykonują, choć Bóg wcześniej ostrzegł przed tym w Torze. Czy Bóg w ten sposób zmienia swoje zasady? Ten, który się nie zmienia, a Jego słowo nie przeminie.

Drogi czytelniku, masz pełną wolność w tym, w co wierzysz i co wybierasz, bo to ty zdasz sprawę z siebie przed Bogiem w Dniu Ostatecznym. Proszę jednak, nie nazywaj mnie niewiernym.