KORAN POTWIERDZA
ŻE CHRZEŚCIJANIE CZCZĄ
PRAWDZIWEGO JEDYNEGO BOGA
KTÓRY NIE MA WSPÓLNIKA

Ten krótki tekst został napisany, aby bronić naszej wiary i odpowiedzieć tym, którzy oskarżają nas o politeizm i niewiarę, a także wyjaśnić nasze przekonanie o jedności Pana Boga, który nie ma wspólnika, jak stwierdzono w Koranie.

Sura Al‑Ankabut 29:46:
„I nie spierajcie się z Ludźmi Księgi inaczej jak w najlepszy sposób, chyba że z tymi spośród nich, którzy popełniają niesprawiedliwość, i mówcie: «Wierzymy w to, co zostało nam objawione, i w to, co zostało objawione wam. Nasz Bóg i wasz Bóg jest Jeden, a my jesteśmy Mu poddani.»”

A także w:

Sura Junus 10:94:
„A jeśli ty, o Muhammadzie, jesteś w wątpliwości co do tego, co ci objawiliśmy, zapytaj tych, którzy czytają Pismo objawione przed tobą. Zaprawdę, przyszła ci prawda od twego Pana, więc nie bądź spośród wątpiących.”

Poprzedni werset potwierdza, że to, co jest w Koranie, musi być zgodne z nauczaniem Tory i Ewangelii, ponieważ Autor jest jeden i nie może być zasadniczych sprzeczności.

Aal‑Imran 3:45:
„Kiedy aniołowie powiedzieli: «O Maryjo, oto Allah zwiastuje ci radosną wieść o słowie od Niego, którego imię będzie Mesjasz, Jezus, syn Maryi – wybitny na tym świecie i w życiu ostatecznym, a także wśród tych, którzy są przybliżeni [do Allaha].»”

3:46: „Będzie przemawiał do ludzi w kołysce i w dojrzałości i będzie z prawych.”

An‑Nisa 4:171:
„O Ludu Pisma, nie popadajcie w przesadę w waszej religii ani nie mówcie o Allahu niczego prócz prawdy. Mesjasz, Jezus, syn Maryi, jest jedynie posłańcem Allaha i Jego słowem, które skierował do Maryi, oraz duchem od Niego. Wierzcie więc w Allaha i Jego posłańców. Nie mówcie: «Trzech» – zaniechajcie tego; to lepsze dla was. Zaprawdę, Allah jest jedynym Bogiem. Wywyższony jest On ponad to, by mieć syna. Do Niego należy to, co jest w niebiosach i na ziemi. A Allah wystarcza jako Zastępca.”

Koran wyjaśnia w pierwszym wersecie, że Chrystus jest Słowem Boga i jest wymieniony w rodzaju męskim (co oznacza, że jest osobą), a skoro Bóg Go zesłał (był przy Nim). W drugim wersecie użyto rodzaju żeńskiego (a ponieważ słowo wyraża osobę, On jest wyrazicielem Boga, który jest niewidzialny). W Ewangelii jest to rozumiane jako „Chrystus jest Słowem Boga, odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty.” Wiadomo też z Pism i historii, że życie Chrystusa na ziemi trwało trzydzieści trzy i pół roku i nigdy nie był starcem. Jak więc wyjaśnić tę różnicę?

Tron Boga i stworzenie w Koranie

W Koranie Bóg ma tron, który noszą aniołowie, i jest jedynym Stwórcą:

Al‑A'raf 7:54:
„Zaprawdę, wasz Pan to Allah, który stworzył niebiosa i ziemię w sześć dni, a następnie wstąpił na Tron. Okrywa nocą dzień, który szybko następuje; stworzył słońce, księżyc i gwiazdy poddane Jego rozkazowi. Czyż nie Jego jest stworzenie i nakaz? Błogosławiony niech będzie Allah, Pan światów.”

Az‑Zumar 39:75:
„I ujrzysz aniołów otaczających Tron, głoszących chwałę swego Pana; zostanie między nimi rozsądzane w prawdzie i powie się: «Chwała Allahowi, Panu światów.»”

Al‑Furqan 25:59:
„Ten, który stworzył niebiosa i ziemię oraz to, co między nimi, w sześć dni, a następnie wstąpił na Tron – Najmiłosierniejszy; zapytaj o Niego dobrze poinformowanego.”

Al‑Haqqa 69:17:
„A aniołowie będą na jego krańcach; a ośmiu z nich poniesie Tron twojego Pana tego Dnia.”

At‑Tawbah 9:129:
„A jeśli się odwrócą, powiedz: «Wystarczy mi Allah; nie ma boga prócz Niego. Na Nim polegam, a On jest Panem Wielkiego Tronu.»”

Al‑Qalam 68:42:
„Dnia, gdy zostanie odsłonięta golenie, a oni zostaną wezwani do pokłonu, lecz nie będą mogli.”

W Sahih Muslim (2612), przekazane przez Abu Hurajrę, Posłaniec Allaha (pokój z nim) powiedział:
 

„Gdy ktoś z was walczy z bratem, niech unika uderzania w twarz, bo Allah stworzył go na Swój obraz.”

Czy nieograniczony Bóg może ukazać się w postaci ograniczonego człowieka, który siedzi na tronie i odsłania nogę?

Sura 2:255
Allah! Nie ma boga wartego czci oprócz Niego, Żyjącego, Samo‑istniejącego. Nie ogarnia Go sen ani drzemka. Do Niego należy to, co w niebiosach i na ziemi. Któż może wstawić się u Niego bez Jego pozwolenia? On zna to, co przed nimi i co po nich, a oni nie obejmują nic z Jego wiedzy – poza tym, co zechce. Jego Siedziba obejmuje niebiosa i ziemię, a ich strzeżenie nie nuży Go. On jest Najwyższy, Najwspanialszy.

Z tego wersetu rozumiemy, że Pan Bóg JEST NIEOGRANICZONY.
 

Jak nieograniczony może być ograniczony na tronie otoczonym i unoszonym przez aniołów oraz mieć nogę?

Duch Boga w Koranie

Koran potwierdza, że Bóg ma ducha:

Jusuf 12:87:
„O moi synowie, idźcie i dowiedzcie się o Józefie i jego bracie i nie traćcie nadziei na miłosierdzie Allaha. Zaprawdę, nikt nie traci nadziei na miłosierdzie Allaha prócz ludu niewiernego.”

Tłumacz oddał „Mój duch” w oryginalnym arabskim Koranie jako „Allah”. Aby uniknąć czego?

Al‑Hijr 15:29:
„A gdy go ukształtuję i tchnię w niego z Mego [stworzonego] ducha, upadnijcie przed nim na twarz.”

Ta sama błędna translacja „MÓJ DUCH” zastąpiona przez „Moja dusza”

Al‑Baqarah 2:253:
„Tych posłańców – jednych wywyższyliśmy ponad drugich. Wśród nich byli ci, z którymi Allah rozmawiał, a innych wyniósł w stopniach. I daliśmy Jezusowi, synowi Maryi, jasne dowody i wsparliśmy go Czystym Duchem [Gabrielem]. Gdyby Allah zechciał, ci, którzy przyszli po nich, nie walczyliby ze sobą po tym, jak przyszły do nich jasne dowody. Lecz oni się podzielili: jedni uwierzyli, drudzy nie. A gdyby Allah zechciał, nie walczyliby między sobą, lecz Allah czyni, co chce.”

Allah przemawiał do wszystkich proroków, jak zapisano w Ewangelii; dlaczego nie do najlepszego z nich – Proroka Mahometa? A „Ducha Świętego” przetłumaczono jako „czysty duch” – dlaczego?

Al‑Anbija 21:91:
„I wspomnij tę, która strzegła swej czystości, więc tchnęliśmy w nią przez Naszego Ducha, i uczyniliśmy ją i jej syna znakiem dla światów.”

Z tego wersetu rozumiemy, że Bóg ma ducha, a

Pan Bóg opisuje, jak stworzył pierwszego człowieka (Adama) w Torze, w Księdze Rodzaju
 

Rodzaju 2:7:
„I ukształtował Jahwe Bóg człowieka z prochu ziemi, i tchnął w jego nozdrza dech życia; i stał się człowiek istotą żywą.”

Rodzaju 2:18:
„I powiedział Jahwe Bóg: «Niedobrze, żeby człowiek był sam; uczynię mu odpowiednią pomoc.»”

 

Rodzaju 2:21‑22:
„I zesłał Jahwe Bóg głęboki sen na Adama, i zasnął; i wziął jedno z jego żeber, i zamknął ciało w jego miejsce. A z żebra, które wziął z człowieka, uczynił kobietę i przyprowadził ją do człowieka.”

Z powyższych wersetów rozumiemy, że to Bóg tchnął, co oznacza, że Bóg ma ducha. Niemożliwe, aby był to anioł Gabriel, inaczej byłby współtwórcą z Bogiem w akcie stworzenia, który należy tylko do Boga. A my nie rozpaczamy z powodu Jego ducha, więc anioł Gabriel byłby partnerem Boga. Niech będzie uchylone!
 

Z powyższego rozumiemy i potwierdzamy, że Bóg ma Słowo, które Go wyraża, oraz ducha, który napełnia wszechświat. Skoro Bóg jest nieograniczony, a ograniczony (człowiek) nie może w pełni pojąć nieograniczonego, musimy przyjąć i wierzyć w to, co objawił o Sobie.

Kim jest Bóg, którego czczą chrześcijanie?

Chrześcijanie czczą wiecznego, odwiecznego, nieprzemijającego Boga, jedynego Stwórcę całego wszechświata i Wszechmogącego, jak napisano w:

1 Tymoteusza 1:17:
„A Królowi wieków, nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, jedynemu Bogu, niech będzie cześć i chwała na wieki wieków. Amen.”

Oraz w:

1 Tymoteusza 6:15‑16:
„Który ukaże we właściwym czasie Ten, który jest błogosławionym i jedynym Władcą, Królem królów i Panem panów, który sam posiada nieśmiertelność, zamieszkując w niedostępnym świetle, którego nikt z ludzi nie widział ani zobaczyć nie może; Jemu niech będzie cześć i wieczna moc. Amen.”

Prorok (pokój z nim) powiedział, że Bóg stworzył człowieka na swój obraz, na swoje podobieństwo (również w Torze). Człowiek ma ciało, ducha i duszę, z których każdy ma swoje właściwości. Ciało (ludzkie) je, pije i rośnie. Duch (duch ludzki) jest środkiem komunikacji z Bogiem. Dusza (dusza ludzka) niesie ludzką naturę. Te trzy tworzą jedność czyli człowieka.

Na przykład prąd istnieje, lecz go nie widzimy. Jednak gdy przepływa przez specjalny przewód, przewód natychmiast świeci, wytwarza się światło i ciepło, a mimo to wszystko to zawiera się w prądzie, bo gdy prąd zostanie odłączony, światło i ciepło ustają. Mimo to prąd ma swoje właściwości: jeśli człowiek go dotknie, razi (lecz nie świeci ani nie grzeje); światło pochodzące z prądu oświetla (lecz nie grzeje ani nie razi); ciepło grzeje (lecz nie świeci ani nie razi). Widzimy, że właściwości światła i ciepła różnią się od właściwości prądu, który jest niewidzialny i nietykalny, lecz z niego powstają światło i ciepło (lub są emitowane) i który je zarazem w sobie zawiera. Prąd poznajemy po jego mocy rażenia i widzimy w świetle oraz cieple, które wytwarza. Nie można oddzielić tych trzech, stanowią jedność (czyli prąd).

Jednak Bóg nie jest taki, bo nie ma Mu równego: Niewidzialna Osoba Boska (Ojciec), który żyje swoim Duchem (Duch Święty) oraz Słowo, które stało się ciałem (Syn, który jest wyrazicielem Boga – umysłem Boga – doskonałym odbiciem Jego istoty). Każdy z nich posiada wszystkie przymioty i działania Boga (stworzenie, wszechmoc, mądrość, miłość, dobroć...) w pełnej równości i jedności. Nieograniczonego Boga nie mogą w pełni pojąć nasze ograniczone umysły, lecz Bóg oświeca nasze umysły, rozumy i serca, abyśmy Go poznali, zrozumieli i przyjęli.

W Torze jest wiele wersetów potwierdzających to boskie objawienie:

Izajasz 48:16:
„Zbliżcie się do Mnie, posłuchajcie tego: Od początku nie mówiłem w ukryciu; od chwili, gdy się to działo, byłem tam. A teraz Pan BÓG i Jego Duch posłali Mnie.”

Izajasz 9:6:
„Albowiem Dziecię narodziło się nam, Syn został nam dany; na Jego barkach spocznie władza. I nazwą Go: Cudowny Doradca,

 

Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.”

Jak może być dzieckiem jako człowiek, być Synem i jednocześnie jednym Bogiem?

Izajasz 7:14:
„Dlatego sam Pan da wam znak: Oto panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel.”

Słowo „Emmanuel” oznacza „Bóg z nami”.

Micheasz 5:2:
„A ty, Betlejem Efrata, choć jesteś małe wśród tysięcy Judy, z ciebie wyjdzie dla Mnie Ten, który będzie Władcą w Izraelu, którego pochodzenie jest od pradawna, od dni wieczności.”

Kim jest Ten, którego pochodzenie jest od wieczności, a który może narodzić się w wiosce Betlejem i stamtąd wyjść?

Proszę, nie nazywaj mnie niewiernym.

Sura Maryam 19:71‑72:
„{71} Nie ma nikogo z was, kto by się przez nią nie przeszedł; to postanowienie twego Pana, które musi się spełnić. {72} Potem ocalimy bogobojnych, a zostawimy niesprawiedliwych na kolanach.”

W Sahih Muslim (71/2816) przekazane przez Aiszę, żonę Proroka (pokój z nim), która mawiała, że Posłaniec Allaha (pokój z nim) powiedział,

„Czyńcie dobre uczynki właściwie, szczerze i umiarkowanie, i wiedzcie, że wasze czyny nie wprowadzą was do Raju.”

Zapytano,

„Nawet ciebie, o Posłańcze Allaha?”

On odpowiedział,

„Nawet mnie, jeśli Allah nie obdarzy mnie Swoim miłosierdziem i łaską. A wiedzcie, że najukochańszym czynem dla Allaha jest ten, który jest wykonywany regularnie, nawet jeśli jest mały.”

Skoro dobre uczynki nie wprowadzają człowieka do Raju, jakie jest rozwiązanie? 

Zachęcam czytelnika tego krótkiego tekstu, aby zapoznał się z interpretacjami uczonych dotyczącymi znaczenia „przechodzenia przez nią” oraz zakresu pobożności wspomnianej w Koranie i czasu, jaki się tam spędza, aż zostanie się stamtąd uwolnionym. Bo to najważniejsza rzecz w tym życiu: aby człowiek poznał swoje wieczne przeznaczenie i przygotował się, by stanąć przed Bogiem.

W Torze i Ewangelii wiadomo, że tylko jeden rodzaj ludzi wejdzie do nieba (Raju): ci, którym grzechy zostały przebaczone. Jak więc uzyskać przebaczenie? I czy odkupienie jest korzystne? Jaką wartość ma odkupienie, jak mówi:

Sura As‑Saffat 37:107:
„I wykupiliśmy go wielką ofiarą.”

Potwierdzają to Tora i Ewangelia. Czym więc jest odkupienie w islamie? I czy owca może odkupić człowieka? Niech będzie dalekie! Wartość człowieka jest bardzo wielka w oczach Stwórcy. Dlatego muzułmanin musi szczerze badać i rozumieć, jak uzyskać odkupienie, które jest przewodnim motywem łączącym Pismo Święte od Księgi Rodzaju po Księgę Objawienia, aby mieć pewność, że wie, jak jego grzechy są przebaczane. (Z całym szacunkiem i uznaniem dla twojej drogiej duszy, która jest bardzo cenna w sercu Boga).