KIM JEST JEZUS CHRYSTUS
MESJASZ

Wielu ludzi jest zdezorientowanych co do osoby Jezusa Chrystusa. Kim On jest? Jedni widzą w Nim słabego człowieka, który się modli, je i pije … itd.; inni twierdzą, że jest Bogiem. Apostoł Piotr napisał w swoim pierwszym liście 3,16: „Podobnie też we wszystkich listach mówi o tych sprawach; są tam rzeczy trudne do zrozumienia, które ludzie niewykształceni i chwiejni przekręcają, jak i inne Pisma, ku własnej zagładzie.”. Zadają też pytanie: skoro jest Bogiem, dlaczego nie kazał ludziom oddawać sobie czci? Odpowiedź kryje się w wersecie:

1 Koryntian 2,8
„Żaden z władców tego świata nie poznał tego; gdyby bowiem poznali, nie ukrzyżowaliby Pana chwały”.

Rozpocznę od tego, co mówi o Nim Koran:

Koran opisuje Boga („Allaha”) następująco:

Sura 2,255
„Allah! Nie ma boga prócz Niego, Żyjącego, Podtrzymującego wszystko. Nie ogarnia Go ani drzemka, ani sen. Do Niego należy to, co jest w niebiosach, i to, co na ziemi. Któż może wstawiać się u Niego bez Jego pozwolenia? Zna to, co przed nimi, i to, co za nimi, a oni nie pojmują nic z Jego wiedzy, poza tym, co sam zechce. Jego Tron obejmuje niebiosa i ziemię, a ich ochrona nie sprawia Mu trudu. On jest Najwyższy, Najpotężniejszy”.

Z tego wersetu rozumiemy, że Pan Bóg JEST NIEOGRANICZONY.

Sura 25,59
„On jest Tym, który stworzył niebiosa, ziemię i wszystko, co między nimi, w sześć dni, a potem wzniósł się na Tron. On jest Miłosierny! Pytaj o Niego Tego, który o wszystkim wie”.

Z tego wersetu rozumiemy, że Pan Bóg potrafi się OGRANICZYĆ, by zasiąść na Tronie.

Sura 68,42
„Uważajcie na Dzień, gdy zostanie odsłonięta Łydka Allaha, a grzesznicy zostaną wezwani do upadku na twarz, lecz nie zdołają tego uczynić”.

Z tego wersetu rozumiemy, że objawia się On W POSTACI CZŁOWIEKA.

Sura 3,45
„Oto aniołowie rzekli: ‘Maryjo! Allah zwiastuje ci radosną wieść o Słowie od Niego, którego imię będzie Mesjasz, Jezus, syn Marii; czcigodny na tym świecie i w przyszłości; będzie jednym z tych, którzy są najbliżej Allaha. Będzie przemawiał do ludzi w kolebce i w wieku dojrzałym oraz będzie prawym.’”

Ten werset ukazuje, że Słowo Boże jest Osobą, ponieważ użyto rodzaju męskiego.

Sura 4,171
„Ludzie Księgi! Nie popadajcie w skrajności w swej wierze; mówcie o Allah tylko prawdę. Mesjasz, Jezus, syn Marii, jest jedynie posłańcem Allaha oraz wypełnieniem Jego Słowa przekazanym Marii i Duch od Niego. Wierzcie więc w Allaha i Jego posłańców i nie mówcie: ‘Trójca’. Przestańcie – to będzie dla was lepsze. Allah jest jedynym Bogiem. Niech Mu będzie chwała! Jest wyższy ponad to, by mieć syna. Do Niego należy to, co w niebiosach, i to, co na ziemi. Allah jest wystarczającym Zarządcą spraw.”

W tym wersecie Jego Słowo występuje w rodzaju żeńskim (po arabsku), a słowo oddaje naturę mówiącego.

To potwierdza Ewangelia w Liście do Hebrajczyków 1,3:

„On, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, a podtrzymuje wszystko słowem swojej mocy.”

Sura 12,87
„Synowie moi! Idźcie i dokładnie szukajcie Józefa i jego brata. Nie traćcie nadziei w miłosierdzie Allaha, bo tylko niewierni tracą nadzieję w miłosierdzie Allaha.”

To rozczarowujące i szokujące, że tłumacz zamienił „Ducha Bożego” na „miłosierdzie Allaha” oraz „Ducha Bożego” na „miłosierdzie Allaha” w poprzednim wersecie.

Sura 15,29
„A gdy go ukształtuję i tchnę Mego Ducha w niego, padnijcie przed nim na  twarz.”

Dosłowne tłumaczenie „tchnę w niego Mego Ducha”

„tchnąłem w niego z Mego Ducha”

Sura 21,91
„A przypomnij tę, która strzegła swej czystości; tchnęliśmy w nią przez naszego Ducha (Gabriela) i uczyniliśmy ją i jej syna znakiem dla światów.”

Dosłowne tłumaczenie „naszego Ducha” brzmiałoby „nasz Duch”. Gdyby przyjąć przekład z aniołem Gabrielem, oznaczałoby to, że Gabriel uczestniczy w stworzeniu, co jest niemożliwe.

Biblia opisuje stworzenie człowieka w dwóch wersetach:

Rodzaju 1,27
„Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz; na obraz Boga go stworzył; stworzył mężczyznę i kobietę.”

 

Rodzaju 2,7
„I ulepił Pan Bóg człowieka z prochu ziemi, i tchnął w jego nozdrza dech życia; i człowiek stał się istotą żywą.”

OCZYWISTE JEST, ŻE WSZECHMOCNY BÓG – „BÓG, JEGO SŁOWO I JEGO DUCH” – STWORZYŁ CZŁOWIEKA NA SWÓJ WŁASNY OBRAZ: „CIAŁO, DUSZA I DUCH”.

Ponieważ Bóg jest nieograniczony, a my ograniczeni, to ograniczone nie może pojąć nieograniczonego. Powinniśmy jednak przyjąć to, co On objawił w swych świętych księgach o Sobie. Czytając Boże księgi, naturalnie przyjmujemy Go jako Osobę (Człowieka), który mówi – jak w wydarzeniu, gdy Bóg nakazał szatanowi pokłonić się Adamowi, a ten odmówił; Adam i szatan widzieli Boga – w jakiej postaci? Z pewnością w postaci Człowieka.

Jak Biblia opisuje Pana Boga

1 Tymoteusza 1,17
„A Król wieczności, nieśmiertelny, niewidzialny, jedyny mądry Bóg, niech będzie uczczony i uwielbiony na wieki wieków. Amen.

1 Tymoteusza 6,15‑16
„Jedyny, który ma nieśmiertelność, mieszka w świetle niedostępnym, którego nikt z ludzi nie widział ani zobaczyć nie może; Jemu cześć i moc wieczna. Amen.”

1 Tymoteusza 2,5‑6
„Jeden jest Bóg i jeden Pośrednik między Bogiem a ludźmi, Człowiek Chrystus Jezus; który złożył siebie jako okup za wszystkich, dane świadectwo we właściwym czasie.”

Rzymian 11,32‑36
„O głębio bogactwa, mądrości i poznania Boga! Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi! Któż bowiem poznał myśl Pana? Albo kto był Jego doradcą? Albo kto Mu coś dał najpierw, aby otrzymać odpłatę? Z Niego, przez Niego i dla Niego jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen.”

Gdy Mojżesz na pustyni ujrzał krzew gorejący, który nie spłonął, zapytał Boga o Jego Imię:

Wyjścia 3,12‑14
„Mojżesz rzekł do Boga: ‘Gdy przyjdę do synów Izraela i powiem im: Bóg waszych ojców posłał mnie do was, a oni zapytają mnie: Jakie jest Jego imię? – cóż im mam odpowiedzieć?’ Bóg odrzekł Mojżeszowi: JESTEM, KTÓRY JESTEM. I dodał: ‘Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was.’”

Nikt nie może sam siebie nazwać „JESTEM”, bo oznacza to samoistne istnienie z Bożymi atrybutami. Lecz Jezus, gdy żył na ziemi, twierdził, że jest „JESTEM”, jak w:

Jana 6,35
„Ja jestem chlebem życia”.

Jana 8,12
„Ja jestem światłością świata.”

Jana 10,11
„Ja jestem dobrym pasterzem.”

Jana 10,9
„Ja jestem bramą; jeśli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony, wejdzie i wyjdzie, i znajdzie pastwisko”.

Jana 11,26
„Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem; kto wierzy we Mnie, choćby umarł, żyć będzie.”

Jana 14,6
„Jezus mu rzekł: Ja jestem drogą, prawdą i życiem; nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.”

Apokalipsa 1,8
„Ja jestem Alfa i Omega, Początek i Koniec – mówi Pan, Ten, który jest, który był i który przychodzi, Wszechmogący.”

Apokalipsa 1,17
„Ja jestem Pierwszy i Ostatni.”

W wielu innych miejscach ogłaszał także, że jest „JESTEM”, na przykład:

Jana 10,23‑33
Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona. Otoczyli Go Żydzi i pytali: „Jak długo będziesz trzymał nas w niepewności? Jeśli Ty jesteś Chrystusem, powiedz nam otwarcie”. Jezus im odpowiedział: „Powiedziałem wam, a nie wierzycie; dzieła, które czynię w imieniu Mojego Ojca, świadczą o Mnie. Lecz wy nie wierzycie, bo nie należycie do Moich owiec. Moje owce słuchają Mojego głosu, Ja je znam, a one idą za Mną. Daję im życie wieczne i nie zginą na wieki, nikt nie wyrwie ich z Mojej ręki. Ojciec, który Mi je dał, jest większy od wszystkich i nikt nie może ich wyrwać z ręki Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy. Wtedy Żydzi znowu porwali kamienie, aby Go ukamienować. Jezus rzekł do nich: „Ukazałem wam wiele dobrych dzieł pochodzących od Ojca; za które z tych dzieł Mnie kamienujecie?” Żydzi Mu odpowiedzieli: „Nie kamienujemy Cię za dobre dzieło, ale za bluźnierstwo, bo Ty, będąc człowiekiem, czynisz siebie Bogiem.”

Jana 8,56‑59
„Abraham, ojciec wasz, raduje się, że ujrzy mój dzień; ujrzał i uradował się”. Rzekli więc Żydzi do Niego: „Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a widziałeś Abrahama?”. Jezus im odrzekł: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: zanim Abraham stał się, JA JESTEM.”. Porwali więc kamienie, aby rzucić w Niego, lecz Jezus ukrył się i wyszedł ze świątyni.

Mateusza 14,24‑33
„Łódź znajdowała się już wiele stadiów od brzegu, miotana falami, bo wiatr był przeciwny. O czwartej straży nocnej Jezus przyszedł do nich, krocząc po morzu. Uczniowie, widząc Go idącego po morzu, zlękli się i mówili: ‘To zjawa!’ i ze strachu krzyknęli. Jezus zaraz przemówił do nich: ‘Odwagi! to JA (po arabsku: JA JESTEM); nie bójcie się’. Piotr odezwał się: ‘Panie, jeśli to Ty (jeśli jesteś JA JESTEM), każ mi przyjść do Siebie po wodzie’. Jezus rzekł: ‘Przyjdź’. Piotr wyszedł z łodzi i szedł po wodzie do Jezusa. Lecz widząc silny wiatr, uląkł się i zaczął tonąć; zawołał więc: ‘Panie, ratuj mnie!’. Jezus natychmiast wyciągnął rękę, chwycił go i powiedział: ‘Człowieku małej wiary, czemu zwątpiłeś?’. A gdy weszli do łodzi, wiatr ustał. Ci zaś, którzy byli w łodzi, upadli przed Nim i oddali Mu pokłon, mówiąc: ‘Prawdziwie jesteś Synem Bożym’.”

1 Tymoteusza 3,16
„A zaprawdę wielka jest tajemnica pobożności: Bóg objawiony został w ciele, usprawiedliwiony w Duchu, ukazany aniołom, głoszony poganom, uwierzony na świecie, wzięty w chwale.”

Z pozostałego studium wynika, że Jezus Chrystus jest:

NIEWIDZIALNY BÓG OBJAWIONY W CIELE

JEZUS CHRYSTUS NIE JEST CZŁOWIEKIEM, KTÓRY STAŁ SIĘ BOGIEM – ABSOLUTNIE NIE.

ON JEST W 100 % BOGIEM I W 100 % CZŁOWIEKIEM.

Gdy kobieta rodzi dziecko, to dziecko nazywa się jej synem, lecz jest od niej całkowicie oddzielone. Kiedy jednak Bóg posłał swoje Słowo (ISTNIENIE, BYT) na świat, aby narodziło się z dziewicy Marii, nie zostało ono całkowicie oddzielone od Boga, lecz pozostało w Nim, jak napisano w J 3,13: „Nikt nie wstąpił do nieba oprócz Tego, który zstąpił z nieba – Syna Człowieczego, który jest w niebie.”

JAKO CZŁOWIEK Jezus Chrystus urodził się z dziewicy Marii, dorastał, jadł, pił, pracował na utrzymanie, męczył się, korzystał z potrzeb fizjologicznych, spał, płakał, cieszył się, nauczał, pełnił wolę Ojca, znosił prześladowania … itd. Żył, umarł i zmartwychwstał, stając się doskonałym wzorem dla nas jako Człowiek doskonały, który podobał się Bogu. JAKO BÓG wskrzeszał umarłych swoim słowem, uzdrawiał wszelkie choroby, nakarmił tłumy kilkoma rybami i chlebami, stworzył oczy niewidomemu … itd. Czynił wszystko to, co 

CAŁA PEŁNIA BÓSTWA CZYNI.

UPADEK CZŁOWIEKA – KSIĘGA RODZAJU ROZDZIAŁ 3
 

1 Wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta polne, które Pan Bóg stworzył. Rzekł do kobiety: „Czy to prawda, że Bóg powiedział: ‘Nie jedzcie z żadnego drzewa ogrodu’?”

2 Kobieta odpowiedziała wężowi: „Możemy jeść owoce z drzew ogrodu,

3 lecz o owocu drzewa, które jest pośrodku ogrodu, Bóg powiedział: ‘Nie wolno wam z niego jeść ani go dotykać, abyście nie pomarli’”. 4 Wąż odrzekł kobiecie: „Na pewno nie umrzecie.

5 Bóg bowiem wie, że gdy z niego zjecie, otworzą się wam oczy i będziecie jak bogowie, znający dobro i zło”.

6 Kobieta zobaczyła, że drzewo to dobre do jedzenia, przyjemne dla oczu i pożądane dla zdobycia mądrości. Zerwała więc jego owoc, i zjadła, a dała też mężowi, który był z nią, i on zjadł.

7 Wtedy otworzyły się oczy obojga i poznali, że są nadzy; spletli więc liście figowe i zrobili sobie przepaski.

8 Usłyszeli głos Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie w powiewie dnia. Adam i jego żona ukryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu.

9 A Pan Bóg zawołał Adama i rzekł do niego: „Gdzie jesteś?”

10 On odpowiedział: „Usłyszałem Twój głos w ogrodzie i uląkłem się, bo jestem nagi; więc ukryłem się”.

11 Bóg zapytał: „Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy zjadłeś z drzewa, z którego zakazałem ci jeść?”

12 Adam odpowiedział: „Kobieta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z drzewa i zjadłem”.

13 Pan Bóg rzekł do kobiety: „Coś ty uczyniła?” Kobieta odpowiedziała: „Wąż mnie zwiódł i zjadłam”.

14 Pan Bóg rzekł do węża: „Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt i dzikich stworzeń; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni swego życia.

15 Wprowadzę nieprzyjaźń między ciebie a kobietę, między twoje potomstwo a jej potomstwo; ono zmiażdży ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę.

16 Do kobiety powiedział: „W wielkim bólu będziesz rodzić dzieci; ku swemu mężowi będziesz kierować swe pragnienia, a on będzie panował nad tobą”.

17 Do Adama zaś rzekł: „Ponieważ usłuchałeś głosu swej żony i zjadłeś z drzewa, z którego zakazałem ci jeść, ziemia będzie przeklęta z twojego powodu; w mozole będziesz z niej czerpał pożywienie po wszystkie dni swego życia,

18 a ona będzie rodzić ciernie i osty; będziesz jadł rośliny polne.

19 W pocie czoła będziesz jadł chleb, aż powrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty, bo prochem jesteś i w proch się obrócisz”.

20 Adam nazwał swą żonę Ewą, gdyż stała się matką wszystkich żyjących.

21 Pan Bóg sporządził dla Adama i jego żony odzienie ze skór i przyodział ich.

22 Pan Bóg rzekł: „Oto człowiek stał się jak jeden z Nas, zna dobro i zło. Teraz więc, aby nie wyciągnął ręki po drzewo życia, nie zjadł i nie żył na wieki,”

23 dlatego Pan Bóg wypędził go z ogrodu Eden, aby uprawiał ziemię, z której został wzięty.

24 Wygnawszy człowieka, umieścił na wschodzie ogrodu Eden cherubów i płomienisty miecz, obracający się na wszystkie strony, aby strzegli drogi do drzewa życia.

To wydarzenie pokazuje, jak bardzo Bóg nienawidzi nieposłuszeństwa i grzechu. Bóg w pełni szanuje wolność i wybory człowieka. Adam i Ewa byli czyści i niewinni. Gdy zwątpili w Boga i zjedli z drzewa, grzech wszedł i skażał ich. Zobaczyli swoją nagość, wstydzili się Boga i ukryli się. Ich wymówki nie zostały przyjęte; usłyszeli Boży sąd. Jeden nieodpuszczony grzech wystarczy, by wyrzucić człowieka sprzed Jego oblicza. Niezmienne Boże prawa mówią:

Ezechiela 18,4
„Dusza, która grzeszy, ta umrze.”

Hebrajczyków 9,20
„I prawie wszystko oczyszcza się według Prawa krwią, a bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia.”

Miłosierny i litościwy Bóg nie chciał zostawić ich nagich, ponieważ liście figowe zwiędły i nie mogły ich okryć (symbol naszych uczynków, które chcemy uznać za wystarczające, by stanąć przed Bogiem). Bóg zabił zwierzę, przelał jego krew i uczynił z jego skóry odzienie, aby ich okryć i mogli przestać się wstydzić przed Bogiem.

Podobnie my możemy zostać pojednani z Bogiem przez jedną wieczną ofiarę naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, dokonaną na krzyżu. Wierząc w jej wystarczalność, aby zgładzić wszystkie nasze grzechy, i pokutując, zostaniemy przyjęci przez Boga. Możemy mieć pewność, że po śmierci będziemy w niebie z Nim na całą wieczność.