PORÓWNANIE
PRAW DOTYCZĄCYCH MAŁŻEŃSTWA W
TORZE, EWANGELII I KORANIE

Oczekuje się, że księgi niebiańskie będą w pełni zgodne i wyniosą ludzkość na poziom duchowy zamierzony przez Pana. Skoro Bóg się nie zmienia, Jego prawa nie mogą się zmieniać. Na przykład Bóg nie nazwałby świętości nieczystością w jednej ze swoich ksiąg, a czegoś innego w innej. Podobnie wszystkie nauki dotyczące prawości, pobożności, cnoty, uczciwości itd. powinny zasadniczo pozostać niezmienne. Potwierdzają to następujące wersety Koranu:

Sura An‑Nahl {43}:
„A przed tobą nie posłaliśmy nikogo innego jak tylko mężczyzn, którym dawaliśmy objawienie. Zapytaj więc ludzi Pisma, jeśli nie wiecie”. 

 

A także w:

 

Sura Al‑Ma’idah {47}: „Niech lud Ewangelii sądzi według tego, co Allah w niej objawił. A ci, którzy nie sądzą według tego, co objawił Allah, są występnymi”. Sura Junus 10:94: „A jeśli wątpisz, [Muhammadzie], w to, co ci objawiliśmy, zapytaj tych, którzy czytali Księgę przed tobą. Prawda z pewnością przyszła do ciebie od twego Pana, więc nie bądź wśród wątpiących”.

(To implikuje, że Ewangelia nie została skażona.)

Warto wiedzieć, że Bóg jako pierwszy ustanowił, dopełnił i pobłogosławił małżeństwo, jak zapisano w Torze w Księdze Rodzaju, objawionej Mojżeszowi:

Rodzaju 2:18:
„I rzekł Pan Bóg: 'Nie jest dobrze, aby mężczyzna był sam; uczynię mu pomoc odpowiednią dla niego'” … 21: „Wtedy Pan Bóg zesłał na człowieka głęboki sen; gdy spał, wyjął jedno z jego żeber i wypełnił to miejsce ciałem. 20 A żebro, które Pan Bóg wyjął z człowieka, przemienił w kobietę i przyprowadził ją do człowieka. 23 Wtedy człowiek powiedział: 'Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała; będzie nazwana niewiastą, bo z mężczyzny została wzięta'. 24 Dlatego mężczyzna opuści swego ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą jednym ciałem.”

We wszystkich księgach Tory widzimy, że Bóg nakazał mężowi traktować swoją żonę (tj. jedną żonę) z dobrocią i miłością, a nienawidzi rozwodu. Wszyscy prorocy od stworzenia aż po Chrystusa przestrzegali prawa monogamii, tacy jak Noe i jego synowie czy Mojżesz. Niektórzy w ogóle się nie ożenili, jak Eliasz, Elizeusz i Jan Chrzciciel.

Ponieważ nie istniało przykazanie zabraniające poligamii, niektórzy brali więcej niż jedną żonę. Zaczęło się to od potomków niegodziwego Kaina, zabójcy swego brata, imieniem Lamek, jak zapisano w Rodzaju 4:19:

„I Lamek pojął dwie żony: jednej było na imię Ada, a drugiej Sylla”.

1 Koryntian 7:2:
„Ze względu jednak na pokusy nieczystości każdy mężczyzna niech ma swoją własną żonę, a każda kobieta swojego męża”.

Bóg zabronił rozwodu i separacji z wyjątkiem cudzołóstwa, jak w:

Mateusza 19:3‑12:
3 „Faryzeusze podeszli do Niego, aby wystawić Go na próbę, pytając: 'Czy wolno oddalić żonę z jakiegokolwiek powodu?' 4 On odpowiedział: 'Czy nie czytaliście, że Stwórca na początku uczynił ich mężczyzną i kobietą 5 i powiedział: „Dlatego mężczyzna opuści ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, a dwoje staną się jednym ciałem”? 6 A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela.' 7 Zapytali: 'Dlaczego więc Mojżesz nakazał wręczyć list rozwodowy i ją oddalić?' 8 Odpowiedział: 'Przez zatwardziałość waszych serc Mojżesz pozwolił wam oddalać wasze żony, lecz od początku tak nie było. 9 Mówię wam: kto oddala swoją żonę, chyba że z powodu nierządu, i żeni się z inną, popełnia cudzołóstwo.' 10 Uczniowie powiedzieli Mu: 'Jeśli tak ma się sprawa męża z żoną, lepiej się nie żenić'. 11 On rzekł: 'Nie wszyscy pojmują to słowo, lecz tylko ci, którym jest dane. 12 Są bowiem bezżenni, którzy z łona matki takimi się urodzili, są tacy, których ludzie uczynili bezżennymi, i tacy, którzy sami siebie takimi uczynili dla królestwa niebieskiego. Kto może pojąć, niech pojmuje'”.

1 Tesaloniczan 4:3‑5:
„Taka jest wola Boża: wasze uświęcenie, abyście unikali nierządu; 4 aby każdy umiał utrzymać swoje ciało (czyli żonę) w świętości i czci, 5 a nie w namiętności pożądania jak poganie, którzy nie znają Boga”.

Efezjan 5:28:
„Tak też mężowie powinni miłować swoje żony jak własne ciała. Kto miłuje swoją żonę, miłuje samego siebie”. (I nie bądźcie dla nich surowi — Kol 3:19).

1 Piotra 3:7:
„Podobnie wy, mężowie, żyjcie z żonami we współżyciu z rozumem, okazując im cześć jako słabszemu naczyniu, ponieważ są współdziedziczkami łaski życia, aby wasze modlitwy nie doznały przeszkody”.

 

Hebrajczyków 13:4:
„Małżeństwo niech będzie we czci u wszystkich”.

Żydzi zapytali Chrystusa, czy Bóg pozwala na małżeństwo w niebie, a On odpowiedział:

Mateusza 20:29‑30:
„Jezus im odpowiedział: 'Błądzicie, nie znając Pism ani mocy Bożej. 30 Po zmartwychwstaniu bowiem ani się nie żenią, ani nie wychodzą za mąż, lecz są jak aniołowie w niebie'”.

Małżeństwo w islamie

W islamie prawo monogamii nie jest absolutne, jak w:

Sura An‑Nisa {3}:
„A jeśli obawiacie się, że nie będziecie sprawiedliwi wobec sierot, to poślubiajcie te kobiety, które wam się podobają, po dwie, po trzy lub po cztery. A jeśli obawiacie się, że nie będziecie sprawiedliwi, to [poślubcie tylko] jedną albo te, którymi włada wasza prawica…”.

Sura Al‑Ahzab {50}:
„O Proroku, dozwoliliśmy ci twoje żony, którym dałeś należne im posagi, oraz te, którymi włada twoja prawica z tego, co dał ci Allah, i córki twoich stryjów i ciotek od strony ojca, oraz córki twoich wujów i cioć od strony matki…”.

Pytamy: Skąd ta zmiana? I czemu różnica w zasadzie?

Od początku Pan Bóg postanowił, że żona ma być pomocą dla męża, a nie źródłem wyłącznie przyjemności. Dlaczego więc Prorok poślubił Aiszę, sześcioletnie dziecko, i skonsumował małżeństwo, gdy miała dziewięć lat, gdy sama potrzebowała opieki? Nie była odpowiednią towarzyszką, zdolną zrozumieć Go, by wspólnie kroczyć drogą życia w bojaźni Bożej. A Dziesiąte Przykazanie w Torze mówi:

„Nie będziesz pożądał domu bliźniego swego; nie będziesz pożądał żony bliźniego swego, ani jego sługi, ani służącej, ani wołu jego, ani osła jego, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego”.

A Prorok pożądał Zajnab bint Dżahsz, żony swego adoptowanego syna Zajda, gdy zobaczył ją zasmuconą. Po jej rozwodzie z Zajdem poślubił ją i zniósł instytucję adopcji. Dlaczego zatem te zasady różnią się w islamie, a najbardziej surowa z nich całkowicie sprzeciwia się zasadom małżeństwa ustanowionym przez Boga?

Pwt 24:1‑4:
„Jeśli mężczyzna poślubi kobietę, a ta nie znajdzie łaski w jego oczach, bo znalazł w niej coś nieprzyzwoitego, i napisze jej list rozwodowy, wręczy go jej i odprawi ją z domu, 2 a ona odejdzie i zostanie żoną innego, 3 a ten drugi mąż znienawidzi ją, napisze jej list rozwodowy, wręczy go jej i odprawi, lub umrze, 4 to pierwszy mąż, który ją odprawił, nie może znowu jej pojąć, gdyż została zbrukana; byłoby to obrzydliwością przed Panem. Nie sprowadzaj grzechu na ziemię, którą Pan, twój Bóg, daje ci w dziedzictwo”.

Sura Al‑Bakara: 209:
„Rozwód jest dwukrotny. Potem albo zatrzymać [żonę] w życzliwości, albo rozstać się z nią w dobry sposób. I nie wolno wam zabierać niczego z tego, co daliście, chyba że oboje lękacie się, że nie zdołacie przestrzegać granic Allaha. A jeśli obawiacie się, że nie dotrzymają granic Allaha, nie ma winy na żadnym z nich, jeśli wykupi się ona. Oto granice Allaha, nie przekraczajcie ich. A kto je przekracza, ci są niesprawiedliwi. {230} A jeśli rozwiedzie się z nią [po raz trzeci], nie jest mu dozwolone ponownie jej pojąć, dopóki nie poślubi innego męża. A jeśli tamten ją rozwiedzie, nie ma winy na nich obojgu, jeśli sądzą, że zdołają przestrzegać granic Allaha. Oto granice Allaha, które wyjaśnia ludziom, którzy rozumieją”.

Ustanowienie kary za cudzołóstwo

Koran stanowi, że cudzołożników należy kamienować, lecz widzimy, że Prorok (pokój z nim) zastosował to prawo w dwóch przypadkach, gdy pokutowali i prosili Boga o oczyszczenie, i w dwóch przypadkach, gdy nie pokutowali i pozostawiono ich w grzechu. W piątym przypadku kamienowanie wykonano, gdy cudzołóstwo udowodniono zgodnie z prawem Mojżesza:

Potwierdza to Sahih Muslim i inne przekazy od Ubadah ibn as‑Sâmita (niech Allah będzie z niego zadowolony), że Maiz ibn Malik al‑Aslami przyszedł do Posłańca Allaha i rzekł: „O Posłańcu Allaha, oczyść mnie”. Prorok odrzekł: „Biada ci, wróć, proś Allaha o przebaczenie i pokutuj”. Po krótkim czasie wrócił, powtarzając prośbę do czterech razy, aż Prorok zapytał: „Z czego mam cię oczyścić?” Odpowiedział: „Z cudzołóstwa”. Prorok upewnił się, że nie jest szalony i nie pił wina, po czym nakazał go ukamienować.

Kobieta z plemienia Ghamid przyszła i powiedziała: „O Proroku Allaha, popełniłam cudzołóstwo, proszę, oczyść mnie”. Odrzekł: „Wróć”. Następnego dnia wróciła, wyznając grzech i ciążę. Prorok kazał jej wrócić, aż urodzi. Gdy urodziła, przyniosła dziecko, a Prorok polecił jej karmić, a potem odstawić. Po odstawieniu nakazano ją ukamienować.

Żydzi przyszli do Posłańca Allaha, donosząc, że mężczyzna i kobieta popełnili cudzołóstwo. Zapytał: „Co znajduje się w Torze o kamienowaniu?” Odpowiedzieli: „Wystawimy ich na widok i ubiczujemy”. Abdullah ibn Salam zaprzeczył, wskazując werset o kamienowaniu, który po ujawnieniu zmusił ich do przyznania prawdy, a Prorok nakazał kamienować winnych.

Abu Dawud (2049) i An‑Nasa’i (3209) przekazali od Ibn Abbasa: mężczyzna rzekł do Posłańca Allaha: „Mam żonę, którą kocham, ale nie powstrzymuje ręki dotykającego”. Prorok polecił: „Rozwiedź się z nią”. Ten odpowiedział: „Nie mogę bez niej żyć”. Prorok rzekł: „Używaj jej”. Fraza „nie powstrzymuje ręki dotykającego” oznacza zgodę na bliskość.

112907: Zakaz, by mąż po długiej nieobecności przybywał do żony bez zapowiedzi: Ibn Abi Dżamra wyjaśnia, że przyczyną jest hadith: 

„Niektórzy złamali ten zakaz, zastali obcego mężczyznę z rodziną i zostali ukarani za swoje wykroczenie”.