JAK OTRZYMAĆ
PRZEBACZENIE SWOICH GRZECHÓW
I PÓJŚĆ DO NIEBA
Najważniejszą kwestią w życiu, nad którą musimy się zastanowić i mieć pewność, jest to, gdzie i z kim spędzimy wieczność, gdy zakończy się nasza ziemska egzystencja. Nie możemy tego wiedzieć, dopóki Bóg nie zechce zstąpić i nie objawi nam drogi pojednania z Nim i dotarcia do Niego. Dlatego zesłane zostały religie, aby nas prowadzić i pokazać nam, co powinniśmy czynić.
W Świętym Koranie w Surze Maryam {71} jest powiedziane:
„I nie ma nikogo z was, kto by się przez to nie przeszedł; jest to postanowienie niezłomne u twego Pana. {72} Następnie ocalimy tych, którzy bali się Allaha, zaś niesprawiedliwych zostawimy tam na kolanach.”
A w komentarzu Al‑Tabariego do tego wersetu przytoczona jest hadith:
„Opowiada Abu Kuraib: Thana Ibn Yaman od Malika bin Maghula, od Abu Ishaka, który powiedział: Gdy Abu Maysara kładł się do snu, mawiał: ‘Oby moja matka mnie nie urodziła’, a potem płakał. Zapytano go: ‘Co cię tak zasmuca, Abu Maysaro?’ Odpowiedział: ‘Powiedziano nam, że wejdziemy do niego, ale nie powiedziano nam, że z niego wyjdziemy’.”
Uczeni różnili się w interpretacji znaczenia „przechodzenia” oraz zakresu pobożności, gdyż nie wspierają tego inne wersety Koranu. Ta sprawa powinna być całkowicie jasna i prosta, jak w Torze i Ewangelii, aby każdy człowiek mógł być pewien swego wiecznego przeznaczenia.
W Sahih Muslim (71/2816) przekazuje się od Aiszy, żony Proroka (saws), że mawiała: Posłaniec Allaha (saws) powiedział:
„Postępujcie umiarkowanie, zbliżajcie się i radujcie, bo nikogo jego uczynki nie wprowadzą do Raju.”
Zapytali,
„Nawet ciebie, o Posłańcu Allaha?”
On odpowiedział,
„Nawet mnie, jeśli Allah nie okryje mnie swoim miłosierdziem. A wiedzcie, że najbardziej umiłowane przez Allaha czyny to te wykonywane stale, choćby małe.”
Oznacza to, że dobre uczynki zostaną nagrodzone tu, na Ziemi, lecz nie wprowadzą do Nieba (Raju). Jaka zatem jest droga? Czy chodzi o odkupienie, jak stwierdza Sura As‑Saffat 107:
„I wykupiliśmy go wielką ofiarą.”
Czym jest odkupienie w islamie? Czy owca może odkupić człowieka? Nie daj Boże, gdyż wartość człowieka jest bardzo wielka w oczach Stwórcy, ponieważ został stworzony na obraz i podobieństwo Boga.
W Torze i Ewangelii znajdujemy, że tylko jeden rodzaj ludzi wejdzie do Nieba (Raju): ci, którym przebaczono grzechy dzięki odkupieniu. Jest to główny motyw łączący całą Biblię, od Księgi Rodzaju po Apokalipsę.
Jak człowiek otrzymuje przebaczenie swoich grzechów
Przypominam czytelnikowi o tym, co zapisano w Surze Junus 94:
„A jeśli masz wątpliwości, [Muhammadzie], co do tego, co ci objawiliśmy, zapytaj tych, którzy czytali Pismo przed tobą. Prawda niewątpliwie przyszła do ciebie od twego Pana, więc nie bądź z wątpiących.”1
Potwierdza to, że to, co znajduje się w Ewangelii, jest boską prawdą, bo niemożliwe, by Bóg nakazał Prorokowi porównywać objawienie z księgą skorumpowaną lub sfabrykowaną.
Bóg stworzył naszych rodziców w Raju w doskonałej niewinności. W Księdze Rodzaju 2:16:
„I nakazał Pan Bóg człowiekowi, mówiąc: ‘Z każdego drzewa ogrodu możesz jeść dowolnie; 17 lecz z drzewa poznania dobra i zła nie będziesz jadł, bo dnia, w którym z niego zjesz, na pewno umrzesz.’”
Była to próba ich posłuszeństwa. Jednak pod wpływem pokusy szatana zjedli z niego i natychmiast utracili niewinność, poczuli nagość i próbowali okryć się liśćmi figowymi. Lecz Bóg przyszedł, wydał na nich wyrok, obiecał im, że potomstwo kobiety zmiażdży głowę węża (szatana), sporządził im odzież ze skóry i wypędził ich z Raju (Rodzaj 2 i 3).
Nasi rodzice nauczyli się, że sposobem czci i zbliżenia do Boga jest złożenie ofiary (bo wiedzieli, że skóra ofiary ich okryła). Gdy ich syn Kain złożył Bogu w ofierze płody ziemi, Bóg je odrzucił, ale przyjął ofiarę jego brata Abla, gdyż była to ofiara z owcy (złożona na kamiennym ołtarzu, pokrojona i spalona ogniem, zwana całopaleniem, które przedstawia karę za grzech popełniony przez człowieka i stanowi jego zastępstwo). To trwało aż do Proroka Mojżesza, któremu Bóg szczegółowo pokazał formę Przybytku, w którym mieli oddawać cześć, i dał mu Prawo oraz przykazania, których lud miał przestrzegać przez całe życie. Bóg z najwyższą precyzją opisał wszystkie elementy miejsca kultu, jego przepisy i rytuały i nakazał, by nic do nich nie dodawać ani z nich nie ujmować.
Jednak niektórzy kapłani nie przestrzegali tego nakazu. Nadab i Abihu włożyli do swoich kadzielnic ogień niezgodny z poleceniem Boga i ogień wyszedł od Pana i ich strawił. Także 250 mężczyzn, którzy nie byli kapłanami, próbowało ofiarować kadzidło Panu i ogień wyszedł od Pana i ich strawił. Ponadto trzej mężczyźni, Korach, Datan i Abiram, zażądali, by zostać kapłanami i zbuntowali się przeciw Prorokowi Mojżeszowi, więc ziemia otworzyła się i ich pochłonęła. Sprawy Boże są bardzo precyzyjne i nie wolno ich przekraczać, bo są drogą do uzyskania przebaczenia naszych grzechów i przyjęcia przed Bogiem.
Przepisy i ofiary ze zwierząt według Prawa danego Prorokowi Mojżeszowi były stałe i nigdy się nie zmieniały przez cały Stary Testament, i były powtarzane nieustannie, ponieważ nie były równe wartości człowieka. Nie mogły usunąć grzechu, bo życie zwierzęcia nie jest równe życiu człowieka, który został stworzony na obraz Boga. Powód jest następujący:
Gdy Bóg stworzył człowieka, jak w Rodzaju 2:7:
„I ukształtował Pan Bóg człowieka z prochu ziemi, i tchnął w jego nozdrza dech życia; i stał się człowiek istotą żywą.”
Natomiast zwierzęta, jak w Rodzaju 1:24:
„I rzekł Bóg: ‘Niech ziemia wyda istoty żywe według ich rodzaju: bydło, płazy i zwierzęta polne według ich rodzaju’; i stało się tak.”2
Życie człowieka jest o wiele wyższe niż życie zwierzęcia, gdyż Bóg nie tchnął w zwierzęta, ale powstały z przeklętej ziemi. Dlatego ofiara zwierzęca nigdy nie może być okupem za grzesznego człowieka. Tak mówi Bóg:
Rzymian 3:10: Jak jest napisane: „Nie ma sprawiedliwego, nawet jednego; 11 nie ma rozumnego; nie ma, kto by szukał Boga. 12 Wszyscy zboczyli; razem stali się nieużyteczni; nie ma, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.”
Rzymian 5:12: „Dlatego, jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.”
Ezechiel 18:4: „Oto wszystkie dusze są moje; dusza ojca i dusza syna — obie są moje; dusza, która grzeszy, ta umrze.”4
A w Księdze Kapłańskiej 17:11:
„Życie ciała jest we krwi i ja dałem ją wam na ołtarzu, by dokonywała przebłagania za wasze dusze; bo krew dokonuje przebłagania za duszę.”
I w Hebrajczyków 9:22:
„I według Prawa niemal wszystko oczyszcza się krwią, a bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia.”5
Dlatego potrzebny był człowiek, który nie popełnił grzechu, w którym grzechu nie było i który grzechu nie znał, aby umarł za ludzkość. Gdyby tak było, potrzebowalibyśmy miliardów bezgrzesznych osób, by zapłacić dług boskiej sprawiedliwości i odkupić ludzkość — a takich nie ma. Jaka jest więc droga?
Jedynym nieograniczonym bytem jest Pan Bóg, lecz nie jest On człowiekiem. Jest miłością i źródłem wszelkiego miłosierdzia, dobroci i sprawiedliwości. Dlatego postanowił się wcielić, aby odkupić ludzkość. Zgodził się przyjąć ciało i narodzić się z błogosławionej Dziewicy Maryi, i żył jako człowiek w pełnym tego słowa znaczeniu, dzieląc wszystkie nasze bóle, smutki, potrzeby i ubóstwo... poza grzechem. Objawił niewidzialną naturę Boga w całej jej doskonałości (tak że Bóstwo przyjęło ciało i stało się w 100% człowiekiem Jezusem Chrystusem, pozostając jednocześnie w 100% Bogiem, bez zmieszania lub zmiany natury; Bóg pozostaje Bogiem, a człowiek — człowiekiem). Dowód znajduje się w:
Sura As‑Saffat 107: „I wykupiliśmy go wielką ofiarą.”
Owca nie jest wielką ofiarą.
Al‑Qalam 42: „Dzień, w którym obnażona zostanie noga, i zostaną wezwani do pokłonu, lecz nie będą mogli.”
Nieograniczony Bóg ukazuje się na ograniczonym tronie niesionym przez ośmiu aniołów — Ten, który wypełnia cały wszechświat.
Choć Żydzi nie wierzą w tę prawdę zawartą w ich księgach i ją pomijają:
Rodzaju 18:22: „A Abraham powiedział: ‘Oto śmiałem się odezwać do Pana, choć jestem prochem i popiołem…’”
Abraham6 powiedział to, gdy Bóg mu się ukazał; proszę przeczytać cały rozdział.
Wyjścia 24:10: „I ujrzeli Boga Izraela; a pod Jego stopami było coś jak bruk z szafiru, przejrzyste jak samo niebo.”7
Proszę przeczytać cały rozdział.
Powtórzonego Prawa 34:10: „I nie powstał więcej w Izraelu prorok taki jak Mojżesz, którego Pan znał twarzą w twarz.”
Wyjścia 33:11: „I rozmawiał Pan z Mojżeszem twarzą w twarz, jak człowiek rozmawia ze swoim przyjacielem.”
Izajasza 53:3: „Wzgardzony był i opuszczony przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem; a jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony, tak że mieliśmy Go za nic. 4 Lecz On nasze choroby nosił, nasze cierpienia wziął na siebie; a my uznaliśmy Go za ukaranego, uderzonego przez Boga i zdeptanego. 5 Lecz On był przebity za nasze występki, starty za nasze nieprawości; kara dla naszego pokoju spadła na Niego, a Jego ranami zostaliśmy uzdrowieni. 6 Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy z nas skierował się ku własnej drodze, a Pan włożył na Niego winę nas wszystkich.”
Proroctwo to o cierpieniach Chrystusa za nas zostało spisane około 700 lat przed Jego przyjściem.
Drogi czytelniku, jesteś wolny, by przyjąć tę prawdę i w nią uwierzyć albo ją odrzucić, lecz po zakończeniu życia staniesz przed Bogiem i spotka cię ten pewny los, jeśli twoje grzechy nie zostaną odpuszczone:
Apokalipsa 20:11: „I zobaczyłem wielki biały tron i Tego, który na nim siedział… I ujrzałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed Bogiem, a otwarte zostały księgi. I otwarta została inna księga, która jest Księgą Życia. I umarli zostali osądzeni na podstawie tego, co było zapisane w księgach, według ich uczynków… I każdy, kto nie został zapisany w Księdze Życia, został wrzucony do jeziora ognia.”9