Shodlikka to'la abadiy hayot
Uni egallang va yo'qotmang
Ko'p odamlar o'limdan keyin ularga nima bo'lishini, o'lim hamma narsani tugatadimi va o'limdan keyingi hayot bormi, deb so'raydilar. Rabbimiz Iso Injilda o'limdan keyingi hayot haqidagi haqiqatni ko'plab joylarda ochiq-oydin bayon qilgan va buni quyidagi voqea orqali tasvirlagan:
Luqo 16:19 “Bir boy kishi bor edi; u binafsha rang va nozik adras kiyim kiygan, har kuni hashamat bilan yashardi. 20 Va darvozasi oldiga Lazor ismli faqir yotqizilgan edi; u yaralar bilan qoplangan edi, 21 va u boy kishining stolidan tushgan qirqim-to'rar bilan to'yingan bo'lishni orzu qilardi; shuningdek, itlar kelib uning yaralarini yalardi. 22 Faqir vafot etdi va farishtalar uni Ibrohimning qo'yniga olib chiqdi. 23 Boy ham vafot etdi va dafn etildi; do'zaxda azoblanar ekan, u ko'zlarini ko'tardi,”
# Har bir boy odam do'zaxga tushadigan gunohkor emas; ota-bobomiz Ibrohim juda boy edi, shuningdek Injilda ham ko'plab boylar bor edi. Ammo pul lazzatlanish va nafsni qondirish vositasi emas edi; aksincha, ular uni Xudoga xizmat qilish va muhtojlarga, bedoriylarga yordam berish uchun ishlatishardi. Va barcha faqirlar ham jannatga boradi deb bo'lmaydi; ba'zi faqirlar boylardan ham yomon ishlar qiladilar.
Va u Ibrohimni uzoqda, Lazorni uning qo'ynida ko'rdi, 24 va u qichqirdi: ‘Ota Ibrohim, menga rahm qilgin va Lazorni yubor, u barmog'ining uchini suvga botirib mening tilimni sovutsin, chunki men bu olov ichida qiynalmoqdaman.’ 25 Ammo Ibrohim dedi: ‘O'g'lim, tiriklikingda sen yaxshiliklarni qabul qilib livingan eding, Lazor esa xuddi shunday yomonliklarni qabul qildi. Ammo endi u bu yerda taskin topgan, sen esa azobdansan. 26 Va bundan tashqari, biz bilan sizlarning orasida katta chuqur fossa o'rnatilgan bo'lib, bu yerdan ularga o'tib bo'lmaydi, va u yerdan bizga hech kim o'ta olmaydi.’
# Yuqoridagidan anglash mumkinki, o'limdan keyin inson ikki joydan biriga boradi: biri tasalli joyi (Jannat), u yerda ko'z ko'rmagan, quloq eshitmagan va odam qalbiga kelmagan — Xudo Sevganlar, gunohlaridan tavba qilganlar va hayotlari o'zgarganlar uchun tayyorlagan narsalardan bahramand bo'ladi. Ikkinchi joy (Do'zax) esa umidsiz va o'zgarmas azob bilan to'la joydir. Bu holat Qiyomat kunigacha davom etadi; yomonlar ulug' oq taxt oldida Xudo huzurida turib, olov va kükürtdan yonayotgan ko'lga uloqtirilish hukmini olishadi. To'g'ri yo'ldagilar esa tasalli joyidan yangi osmon va yangi yerga ko'chiriladi, u yerda adolat hukmron va barcha shodlik, baxt va tinchlik bor.
27 Va u dedi: ‘Shunda, men iltimos qilaman, ota, uni mening otamning uyiga yubor, 28 chunki mening besh akam bor، shunda u ularga ogohlantirib qo'ysa, ular ham bu azob joyiga kelmay qolishadi.’ 29 Ammo Ibrohim unga dedi: ‘Ular Muso va Payg'ambarlar (Tayyorlangan yozuvlar) bor; ularni tinglasinlar.’ 30 U dedi: ‘Yo'q, ota Ibrohim, lekin agar kimdir o'liklardan ularga bordi, ular tavba qiladilar.’ 31 Ibrohim unga dedi: ‘Agar ular Muso va Payg'ambarlarni tinglamasalar, kimdir o'liklardan tirilib kelsa ham ishontirilmaydilar.’.
# Iblis Xudo va odamlarning eng qattiq dushmani bo'lib, u mumkin bo'lsa, butun insoniyatni do'zaxga tortish uchun hamma narsani qiladi. Ammo bu voqeada do'zaxdagi boy kishi o'zining manfaati tomon qarab turmay, Ibrohimdan kimnidir ularni ogohlantirish uchun yuborishni so'raydi, agar ular tavba qilmay va yomon yo'llaridan yuz o'girmasa nima azob kutayotganini aytib berishini xohlaydi. Shayton odamlarni azob yo'qligi yoki Xudo yo'qligi bilan aldab, ularni dunyoviy mashg'ulotlarga band qilib, abadiy taqdirlarini unutdiradi. Shuning uchun biz to'liq hushyor bo'lishimiz va do'zaxdan qutulish hamda abadiy baxtga erishish uchun barcha kuchimizni sarflashimiz kerak.
Shagirdlari bilan boshqa suhbatda u ularga taqvo bilan yashash va Xudodan qo'rqishni zarurligini, boshqalarga xato qilmaslik uchun qanday choralar ko'rish kerakligini e'lon qildi, masalan:
Mark 9:43 “Agar qo'ling seni gunohga boshlatsa, uni kesib tashla. Ikki qo'l bilan emas, yarim holda hayotga kirishing do'zaxga, o'chmas olovga tushishdan yaxshiroqdir. U yerda ularning qurtlari o'lmaydi va olov so'nmaydi.45 Agar oyog'ing seni gunohga boshlatsa, uni kesib tashla. Bir oyog'ing bilan nogiron holda hayotga kirishing ikki oyog' bilan o'chmas olovga uloqtirilishdan yaxshiroqdir — do'zaxga, o'chmas olovga. 46 U yerda ularning qurtlari o'lmaydi va olov so'nmaydi.47 Agar ko'zing seni gunohga boshlasa, uni chiqarib tashla. Ikki ko'z bilan emas, balki bir ko'z bilan Xudoning podsholigiga kirishing olov do'zaxiga uloqtirilishdan yaxshiroqdir. 48 U yerda ularning qurtlari o'lmaydi va olov so'nmaydi.
# Xudoning Kalomi bizga shuni o'rgatadiki, biz buzilgan tabiat bilan tug'ilamiz, u bizni yomonlikka moyil qiladi va yomon ishlarni amalga oshirishga undaydi. Gunohning vasvasalari va shaytonning hujumlari ostida biz qarshilik ko'rsatishga juda zaif bo'lib, yomon ish qilamiz. “Agar qo'ling seni gunohga boshlasa, uni kesib tashla” degan so'zlarni so'zma-so'z qabul qilish kerak emas, chunki jismoniy a'zo jarohati gunohni yengib o'tolmaydi. Gunoh ichki masala bo'lib, tananing hech bir a'zosi bilan cheklanmaydi; agar men o'ng qo'limni kesib tashlasam, chap qo'lim ham davom etib gunoh qiladi. Agar barcha a'zolarimni olib tashlasam ham, men qalbim va fikrimda gunoh qilishni davom ettirardim. Iso a'zolarni amputatsiya qilishni buyurmagan; u eng kuchli iboralar bilan fidoyilikning narxini ta'kidlab gapirayotgan edi. Bir mutafakkir aytdiki: “Maqsadga yetish va uni amalga oshirish har qanday qurbonlikka arziydi.” Va Iso ham aytdiki: “Kim mendan keyin kelmoqchi bo'lsa, o'zini inkor etsin, har kuni o'z xochini ko'tarib, menga ergashsin.” Payg'ambar Pavlus esa shunday dedi: “Sizlar hali gunohga qarshi kurashda o'zingizning qoningizni to'kib qo'yishingizgacha chidamadingiz.” Rabbimiz Iso ning xabari juda ravshan edi: Do'zax qanchalik dahshatli ekanligini bilish bizni eng qadrli narsamizdan voz kechishga umuman tortinmaslikga undaydi.
Rabbimiz Iso Masih shunday dedi: “Mening bo‘lmaganimda siz hech narsa qila olmaysiz”, shuning uchun biz har birimiz uchun U qilgan ishga ishonishimiz kerak, chunki U har birimizning gunohlarimizning haqqini to‘lagan va har birimiz o‘rniga xochda to‘lagan va U har birimiz o‘rniga Xudoning hukmini qabul qilgan; sizga kerak bo‘lgani — bu haqiqatga ishonish va to‘liq ishonch va samimiyat bilan Unga kelish, hamda ushbu ilohiy ishni o‘zingiz uchun qabul qilganingizni e’lon qilish, shunda gunohlaringiz kechiriladi, Iso Masih sizning shaxsiy Najotingizga aylanadi va Uning qoni sizni har bir gunohdan poklaydi va sizga tavba ato etib, gunohga qarshi tura olishingizni beradi va siz abadiy hayotni olasiz va Xudoni ulug‘lovchi yangi hayotni boshlaysiz.
Mening hayotimda bu juda aziz qo‘shnim Mr. Nevel Edwards bilan sodir bo‘lgan; 1983 yil oktabrida ta’tildan qaytgach, qo‘shnim menga o‘g‘li Davidni St Vincent Hospitalda tekshirish uchun ziyorat qilganini aytdi, ziyorat davomida u kuchli ko‘krak og‘rig‘ini his qildi; ularga yordamga shoshildilar, ammo u vafot etdi. U o‘zini yuqoriga ko‘tarilayotganday his qildi va pastga qarab shifokorlar va hamshiralar uni elektr zarbalari bilan qayta jonlantirishga harakat qilayotganini ko‘rdi, va shu holatda u taxtida o‘tirgan Rabbimiz Iso’ni ko‘rdi va Unga salom berdi; lekin o‘sha paytda u vafot etganini anglab etdi, shunda Rabbga dedi: “Oilam mening ketishimdan hayratda qoladi.” U bu so‘zlarni aytganicha, yana o‘z tanasiga qaytdi; unga jarrohlik amaliyoti o‘tkazildi va u keyinchalik yashadi, taxminan to‘rt yil oldin vafot etdi.
Bu voqea 2023-yil dekabrida Sidneyda notiq doktor Zakariya Istawru tomonidan zikr etildi:
Men Fransiyaga safar qilish uchun Qohira aeroportiga yo‘l olishga tayyorlanayotgan edim, shu paytda cherkovdagi aziz do‘stim meni darhol shifoxonaga borib uni ko‘rishni so‘radi. Men darhol uning yoniga bordim, u oxirgi nafaslarida edi va menga dedi: “Men oldimda shaytonlarni ko‘ryapman, ular meni olib ketmoqchi.” Men bunga juda hayron qoldim, chunki uni uyida ko‘p marta ziyorat qilgan edim; u saxiyligi, cherkov yig‘ilishlarida doimiy qatnashi va xizmatdagi ishtiroki bilan hurmat qilinadigan a’zolaridan biri edi. Men unga Rabb oxirgi lahzalarda ham Tavba qilganlarni qabul qilishini va Iso'ga ishonch va Unga bo‘lgan ishonch bilan kelishni, xochdagi Ishning bizning Xudodan qabul bo‘lishimiz uchun yetarli ekanligini tushuntirdim... lekin suhbat samara bermadi. Men Fransiyaga safar qilish uchun shifoxonani tark etishga majbur bo‘ldim. Yetib kelganimda, birodarlar meni ko‘z yoshlari bilan qarshi oldilar va aziz ukamiz vafot etganini aytdilar.
# Bu tavba qilmagan va barcha gunohlaridan voz kechmagan, faqat tashqi dinparvarlik shakliga ega bo‘lgan va uning qudrati va samaradorligini inkor etadigan diniy odamlar duch keladigan holatdir, quyidagicha yozilganki: “Matto 7:21 Har kim Menga: ‘Ya Rabb, Ya Rabb!’ desa, u osmonlar podsholigiga kiravermaydi. Lekin osmondagi Mening Otamning irodasini bajarayotgan kishi. 22 Ko‘plar o‘sha kunda Menga: ‘Ya Rabb, Ya Rabb! Biz Sen noming bilan bashorat qilmadikmi, Sen noming bilan shaytonlarni haydab chiqarmadikmi, Sen noming bilan koʻplab buyuk ishlar qilmadikmi?’ 23 Shunda Men ularga aytaman: ‘Sizlarni hech qachon tanimaganman! Mendan uzoqlashinglar, qonunsizlik ishlovchilar.’”
Yana bir voqea: qarindoshlarimizdan bir ayol o‘lim lahzasida bir necha bor baqirdi, aytdiki Yo‘q, Yo‘q, Yo‘q, so‘ng boshini egib vafot etdi. Akamning opa — shifokor bo‘lgan opam ziyoratga borgan yana bir xonim allaqachon vafot etgan edi, u mendan dedi: uning yuzini vahshat va qo‘rquv bilan to‘la topdim — hayotimda boshqa hech kimning yuzini shunday ko‘rmagan edim.
Bir kuni biz bu dunyoni tark etamiz va taqdirimiz ikkidan biriga bo‘linadi:
Vahiy 20:11 Keyin men ulkan oq taxtani ko‘rdim va unga oʻtirgan zotni ko‘rdim; uning huzuridan yer va osmon qochib ketdi va ular uchun joy topilmadi! 12 Va men o‘liklarni — kichiklari va ulug‘lari — Xudoning oldida turganini ko‘rdim; kitoblar ochildi, yana bir kitob ochildi — bu Hayot Kitobi edi, va o‘liklar kitoblarga yozilganlarga ko‘ra, ularning amallariga muvofiq holda hukm qilindi... 15 Kimning nomi Hayot Kitobida topilmasa, u olov ko‘liga tashlandi.
Vahiy 21:3 Va men osmondan baland ovoz eshitdim: “Mana, Xudoning maishati insonlar bilan; U ularda yashaydi, va ular Uning xalqidirlar, va Xudo o‘zlari uchun ularning Xudosi bo‘ladi. 4 Xudo ular ko‘zlaridagi har bir yoshni artadi; o‘lim endi bo‘lmaydi, motam ham, yig‘lash ham, azob ham yo‘qoladi, chunki avvalgi narsalar o‘tib ketdi.”
Shunday ekan, nima tanlaysiz, o‘limmi yoki hayot?